Teledetekcione metode u posmatranju prirodne sredine

Odavno postoji neophodnost da se neposredno opažaju i proučavaju pojave koje svojim dimenzijama prelaze gornju granicu ljudskih mogućnosti. Iz potrebe da osmatranja i izučavanja budu objektivnija od dosadašnjih sinteza, iz potrebe da se dobiju novi podaci,rođen je nov istraživački metod -daljinska detekcija.Gotovo da nema poznate metode, naučne discipline ili naučne oblasti koje su imale tako intenzivan i brz razvoj kao daljinska detekcija.
Sa savremenom tehnologijom i visoko usavršenom opremom, programskom podrškom ona je za veoma kratko vreme postala opšte prihvaćeno naučno područje i nezamenljivo sredstvo u svim sferama života. Daljinska detekcija je uz aerofotogrametriju nezamenjiv metod masovnog prikupljanja podataka o prostoru . Stalni razvoj informacionih tehnologija omogućio je da daljinska detekcija u kombinaciji sa GIS-om (Geographic Information System) i njegovim aplikacijama pruža korisne informacije širokom krugu korisnika. U oblastima geodezije i kartografije daljinska detekcija se sve češće koristi kao važan izvor za kartiranje, u geologiji učestvuje pri utvrđivanju geološke građe terena, u poljoprivredi pri proučavanju pedološkog sloja i različitih kultura, u šumarstvu u oblasti izučavanja vegetacionog pokrivača, u hidrologiji praćenja stanja voda, itd. Tu su i najnovije oblasti primene, poput praćenja i predviđanja elementarnih nepogoda i prirodnih katastrofa usled pomeranja tla, zaštita životne sredine i dr.