Doping u sportu

ISTORIJA DOPINGA

Pioniri dopinga u modernom sportu su bili plivači DDR-a, koju su na takmičenju 1860. godine u Amsterdamu prednjačili u svim disciplinama. Poslije nevjerovatnog uspjeha u sportskim krugovima toga doba se sve više šuškalo o upotrebi nekakve vrste stimulansa koji je potpomagao da se: « takmičari kreću kroz vodu kao da imaju peraja na nogama».

Od strihnina, preko kafeina, do kokaina, pa čak i heroina, sportisti su se, ne oklijevajući i težeći ka ostvarenju boljih rezultata, upuštali u upotrebu doping sredstava, nerjetko uklizavajući u tešku narkomaniju. Tokom decenija koje su dolazile stimulativna sredstva su zauzela visoko mjesto u svijetu sporta. Iako štetna, tokom godina koje su dolazile medicina i nauka su umješale svoje prste, i uspele su da kreiraju ono što danas nazivamo savremenim doping sredstvima. Korišćenje anabolika u modernom sportu je skorijeg datuma.
POJAM DOPINGA
Kod definicije dopinga treba imati u vidu činjenicu da se pojam dopinga vremenom mijenjao. Prvobitno se pod ovim pojmom smatralo samo umjetno poboljšanje učinka na nekom takmičenju i to posredstvom stimulativnih i narkotičkih sredstava. Tokom vremena doping je dobio jedno dopunsko i šire značenje, jer se pod ovim nazivom podrazumijeva ne samo upotreba svih supstancija tokom takmičenja već i njihova upotreba tokom priprema sportiste s ciljem da se na umjetni način stimuliše organizam.
Definicija dopinga Međunarodnog Olimpijskog Komiteta glasi: “Pod dopingom se podrazumijeva korištenje, uzimanje i davanje ljudskom organizmu stranih supstancija ili većih količina supstancija koje organizam normalno sadrži, s ciljem da se na umjetni način stimulišu, odnosno uvećaju takmičarske sposobnosti sportiste, što je u suprotnosti sa sportskom etikom kao i fizičkim i mentalnim integritetom sportiste.”