Etika

Prvi utemeljivači ekološke etike, ili etičkog odnosa prema prirodi, su stoički filozofi, a pre svih, osnivač stoičke filozofske škole Zenon. Stoicizam nastaje skoro istovremeno kada i epikurejstvo, ali se razvija u polemici s njim. Polazna postavka stoicizma je u povezivanju vrline sa pojmom nužnosti, koja gospodari u prirodi. Stoička filozofska škola formuliše problem na način koji se bitno razlikuje od najmodernijih biocentričkih teorija, koje u središte svega stavljaju život kao izuzetan i najdragoceniji dar prirode.
Pod prirodom podrazumevaju se među stoicima, Zenonovim učenicima, dve stvari: Po prvoj pozicij koju ima Hrizip, pojam prirode se odnosi kako na univerzum tako i na prirodu čovekovu.