Hidrografske karakteristike Plitvičkih jezera

Uvod
Plitvička jezera su geološka i hidrogeološka kraška pojava. Kompleks Plitvičkih jezera proglašen je nacionalnim parkom 8. aprila 1949. godine. To je najveći, najstariji i najposjećeniji hrvatski nacionalni park. Predstavlja šumovit planinski kraj u kojem je nanizano 16 manjih i većih jezera kristalne modrozelene boje. Jezera dobivaju vodu od brojnih rečica i potoka, a međusobno su spojena kaskadama i slapovima. Bigarne barijere, koje su nastale u razdoblju od desetak hiljada godina, jedna su od temeljnih osobina Parka. Poseban geografski položaj i specifične klimatske prilike pridoneli su nastanku mnogih prirodnih fenomena i bogatoj biološkoj raznolikosti. Bigreni sedimenti oblikovani su od pleistocena do danas u vrtačama i depresijama između okolnih planina. Gornja jezera na jugu pretežno se sastoje od dolomita, a Donja jezera na severu od venenačkih stena.

Prostrani šumski kompleksi, neverovatne prirodne lepote jezera i slapova, bogatstvo flore i faune, planinski vazduh, kontrasti jesenjih boja, šumske staze i drveni mostići i još mnogo toga deo su neponovljive celine koju je i UNESKO proglasio svetskom prirodnom baštinom, 1979. godine, među prvima u svetu. Park je podeljen na užu i širu zonu prema stepenu zaštite. Nalazi se na području dve županije, 91% parka je u Ličko-senjskoj županiji, a 9% u Karlovačkoj županiji.

Na Plitvičkim jezerima nalazi se i izvor reke Korane, koja se napaja vodom iz jezera. Klima u nacionalnom parku je umerena planinska.

Prvi ozbiljni počeci turizma na Plitvičkim jezerima potiču od 1861. godine. Na krvavi Uskrs 1991. godine na Plitvicama je poginuo prvi hrvatski branitelj Josip Jović. Godine 2011. bilo je više od milion posetioca po prvi put u istoriji ovog nacionalnog parka.

Mnogi su istraživači pridoneli poznavanju i razvoju Plitvičkih jezera, a od njih se posebno izdvaja Ivo Pevalek, kojem je podignuta i spomen-ploča.
Geografske karakteristike Plitvičkih jezera-granice i položaj sliva

Plitvička jezera nalaze se između Male Kapele (1279 m) na zapadu i severozapadu, Ličke Plješivice (1646 m) na jugoistoku, Ličkog sredogorja s poljima u kršu na jugu i Kordunske krške zaravni na severoistoku.
Niz od 16 jezera koji se generalno pruža od juga prema severu integralni su deo doline reke Korane. Najjužnije Prošćansko jezero ujedno je i najviše (636 m) dok je najsevernije jezero, Novakovića brod najniže (503 m) u nizu Plitvičkih jezera. Najviša tačka čitavog prostora Nacionalnog parka je Seliški vrh (1279 m), a najniža je u kanjonu Korane na 367 m. Prostor Nacionalnog parka izgrađen je od karbonatnih stena mezozojske starosti, a prema litološkim karakteristikama može se izdvojiti nekoliko celina koje imaju različita hidrogeološka te geomorfološka obeležja. Ove geološke celine su uglavnom izdužene pravcem severozapad – jugoistok. Na jugozapadnom delu Parka, hidrološkom zaleđu Plitvičkih jezera, nalaze se krečnjaci, dolomiti jurske starosti. Ovo područje uglavnom je dobro okruženo te se odlikuje brojnim ponikvama, pećinamai jamama.