Nacionalni parkovi Srbije

UVOD
Još od davnih vremena, ljudi su, živeći na zemlji, uviđali da pojedini delovi prirode imaju neke specifičnosti, neki poseban prirodni i duhovni značaj koji ih odvaja od ostalog okruženja.
Prvo zaštićeno područje je Jelouston, u Sjedinjenim Američkim Državama, a prvi Nacionalni park formiran je 1913. godine, u Švajcarskoj.
Planine i druge nepristupačne prirodne celine oduvek su za ljude imale kulturni i duhovni značaj. U njima se nalaze svetilišta, kulturno–istorijski spomenici, a verovanja i običaji, vezani za ova mesta, imaju veliki udeo u nematerijalnoj baštini svakog naroda.
Nacionalni parkovi su uže ili šire teritorije koje zbog izuzetnih prirodnih i kulturnih pojava i lepote, država stavlja pod posebnu zaštitu.

NACIONALNI PARKOVI SRBIJE
U prirodnoj baštini svake zemlje, tako i Srbije Nacionalni parkovi zauzimaju posebno mesto. To su područja od izuzetnog prirodnog i kulturno – istorijskog značaja. Oni podrazumevaju jedan od najviših oblika zaštite životne sredine. Teritorija Srbije, odlikuje se izvanrednim bogatstvom i raznovrsnošću živog sveta koji ovo područje svrstava u jedan od najznačajnijih centara prirodnih lepota. Zaštita prirode u Srbiji ima dugu tradiciju. Prvi pisani trag o zaštiti prirode u našoj zemlji nalazimo u Dušanovom zakoniku iz 14. veka, gde se definiše mogućnost i zabranjuje prekomerna seča šuma u tadašnjem Srpskom carstvu. Svojim ukupnim vrednostima danas Nacionalni parkovi nadilaze granice Srbije i uključeni su u Evropsku federaciju Nacionalnih parkova – EUROPARC. Nacionalni parkovi su prostori izuzetnih lepota, gde ekosistemi nisu zagađeni akcijama čoveka. Oni predstavljaju blago za sadašnje i buduće generacije. U Srbiji postoje pet Nacionalnih parkova. To su: Nacionalni park Fruška gora, Nacionalni park Đerdap, Nacionalni park Kopaonik, Nacionalni park Tara, Nacionalni park Šar–planina.