Pripovetke Ive Andrića

Iako pre svega poznat kao autor velikih proznih tvorevina, romana Na Drini ćuprija, Travnička hronika, Gospođica i OmerpašaLatas, Ivo Andrić u istoriji srpske književnosti jedan je od najboljih pripovedača, čije se pojedine prozne celine svrstavaju u sam vrh pripovedačke umetnosti.
Pripovetka čini središnje područje Andrićevog književnog opusa. Od zasebnih zbirki koje je objavio izdvajaju se: tri knjige pod naslovom: Pripovetke (1924, 1931, 1936), zatim Nove pripovetke (1948), Lica (1960) i posthumna Kuća na osami.
Druga knjiga Andrićevih pripovedaka iz 1931. godine znatno je proširila opseg njegove novelistike. U njoj su se, uz četiri kraće (Ispovijed, Čudo u Olovu, Kod kazana i Most na Žepi) našle i dve duge novelističke forme. To su pripovetke: Anikina vremena i Mara milosnica. Pripovetke iz ove zbirke pokazivale su Andrićevu sve veću sklonost „za seciranjem psiholoških stanja ličnosti koja se osobito ispoljila u pripoveci Mara milosnica” . Upravo ove dve pomenute novele oličavaju ono novo što je donela Andrićeva zbirka pripovedaka. O tome govori i Radovan Vučković.