Inervacija šake i klinički aspekti poremećaja nerava

Šaka (manus) je završni deo ruke, koji se nastavlja na ručje. Deo je tela koji je veoma bitan za obavljanje preciznih pokreta. To ima veliki značaj za samostalno funkcionisanje osobe u životnoj sredini kao i za radnu sposobnost. Zbog velike izloženosti faktorima spoljašnje sredine često biva povređena. Uzroci nastanka ovih povreda mogu biti prelomi, laceracije, injekcione povrede, kompresije, tumori, metabolički i infektivni uzroci. Povrede i oboljenja šake mogu da dovedu do invaliditeta, što je veliki hendikep za osobu.
Pokreti šake se obavljaju sadejstvom mišića podlakta i šake.
Mišići koji pokreću šaku kao i koža šake inervisani su završnim granama ramenog živčanog spleta (plexus brahialis). Koža šake je inervisana granama n. medianusa, n. ulnarisa i n. radialisa, dok mišiće inervišu n. medianus i n. ulnaris, tako da oštećenja ovih živaca mogu da dovedu do pojave pareze ili paralize mišića šake kao i anestezije u polju inervacije ovih nerava.