Opšta istorija države i prava-prvi deo

Istorija je nauka koja u prostornom i vremenskom okviru istražuje razvoj ljudskog društva u prošlosti, traži njegove uzroke i istražuje zakonitosti određenog društveno – ekonomskog poretka.
PODJELA ISTORIJE

Tri najvažnije podjele istorije su:
1) Vremenska podjela ili periodizacija
2) Terotorijalna podjela
3) Podjela po sadržini i problematici

Vremenska podjela ili periodizacija je najznačajnija podjela istorije. Njen zadatak se sastoji u tome da pronađe i izdvoji posebne periode unutar kojih istorijski razvoj ima izvjesne karakteristike koje ga odvajaju od prethodnog, odnosno narednog perioda. Pokušaji vremenske periodizacije stari su koliko i sama istorija. U starom vijeku je postojala periodizacija koja je dijelila istoriju na periode dominacija četiri velika carstva: asirskog, persijskog, grčko-makedonskog i rimskog.

Polazeći od podataka koje pruža Biblija, veliki hrišćanski mislilac Aurelije Avgustin je podijelio čitavu ljudsku istoriju na šest razdoblja:
1) od Davida do Noja
2) od Noja do Avrama
3) od Avrama do Davida
4) od Davida do Vavilonskog ropstva
5) od Vavilonskog ropstva do Hristovog rođenja
6) od Hristovog rođenja do kraja svijeta
Ova periodizacija se širila tokom srednjeg vijeka, pa je postala osnov i za današnji način računanja godina.

Novu periodizaciju je načinio slavni italijanski humanist Nikolo Makijaveli. Pišući istoriju svoga rodnog grada Firence, Makijaveli je događaje iz grčke i rimske istorije nazvao antičkim ili starim vremenima. Doba u kojem je živio (renesansu) je smatrao za neko novo vrijeme, stoga ga je nazvao novim vijekom, a ono što se nalazilo u sredini između antike i renesanse postalo je srednji vijek. Tako je nastala najviše primjenjivana periodizacija na stari, srednji i novi vijek.

Veliki broj pristalica imala je Marksova periodizacija prema kojoj u istoriji ljudskog društva postoje društveno – ekonomske formacije u kojima način proizvodnje sa proizvodnim odnosima, društvenom strukturom i nizom pratećih pojava, čini jednu unutrašnju cjelinu. Prema Marksu, postoji pet društveno – ekonomskih formacija: prvobitna zajednica, robovlasničko društvo, feudalno društvo, kapitalističko i komunističko društvo. Ni Marks, ni Engels nisu hronološki ograničili nastanak i kraj pojedinih društveno – ekonomskih formacija. To je učinjeno znatno kasnije, pod uticajem sovjetske ideologije, tako da se bilo ustalilo shvatanje da je prvobitna zajednica trajala više desetina hiljada godina, do nastanka prvih robovlasničkih država u IV milenijumu prije naše ere; robovlasničko društvo je započelo oko 3200. godine p.n.e., nastankom prvih država u Egiptu i Vavilonu i trajalo do pada Zapadnog rimskog carstva 476. godine naše ere; feudalno društvo je trajalo od V vijeka naše ere pa do prvih buržoaskih revolucija, posebno Francuske 1789. godine; kapitalističko društvo počinje prvim buržoaskim revolucijama i traje do danas.