Dete u patrijahalnoj porodici i adaptavija na vrtić

1.UVOD

Danas postoje mnogobrojna objašnjenja i teorije o nastanku patrijarhata. Narodi koji su naseljavali područje Europe verovatno su se društvenim prilikama razvijali u pravcu patrijarhata. Sve promene se mogu dovesti u vezu sa azijatskim plemenima konjanika, koji su zbog suše i naglog porasta broja stanovnika morali napustiti svoje područje. Do ovog procesa seobe došlo je veoma rano oko 3500 p.n.e. Formiranje patrijarhata, marginalizacija žena i oružani sukobi nalaze zajedničke korene. Stalni ratovi i osvajanja doveli su do dominacije patrijarhalnih kultura. Ove kulture su bile okosnica stvaranja evropske civilizacije .Poslednji centar stare, veoma razvijene poljoprivredne kulture, koju su vodile žene bio je na Kreti, koji je nestao u drugoj polovini drugog stoleća p.n.e. zbog posledica prirodnih katastrofa.
Patrijarhat je oblik društvene zajednice u kojoj je osnovna društvena jedinica muški rod, a grupa je povezana srodstvom po muškoj liniji.
U srpskoj patrijarhalnoj kulturi privilegovanu grupu čine odrasli oženjeni muškarci, a na suprotnom polu dimenzije socijalne moći nalaze se žene i deca. Naime društveno marginalizovane grupe u ovoj kulturi čine žene, mladi, deca i hendikepirani. Svim ovim marginalizovanim grupama zajedničko je to da nemaju socijalnu moć, da se nalaze na samom dnu hijerarhijske lestvice, tj da ne učestvuju u odlučivanju i da se nalaze na periferiji svih javnih , kulturnih i društvenih zbivanja. Razlika među njima, ipak je značajna i valja je ovde pokazati. Zene i fizički i umno defektne osobe su samim svojim rodjenjem trano socijalno hendikepirane osobe, deca i mladi, posebno deca muškog pola, samo privremeno borave na margini patrijarhalnog društva , da bi u perspektivi kada odrastu zauzeli uglednije i više mesto u svojoj društvenoj zajednici. Deca u zadruzi imaju status nejači, odnosno slabih, nezaštićenih bića koja će s vremenom porasti i ojačati, te če biti od koristi sami sebi, zadruzi i čitavoj društvenoj zajednici. Nezavidan, inferioran položaj deceu porodici manifestuje se veoma jasno i slikovito, na simboličan i tačno propisan način, u mnogim životnim situacijama. Tako, na primer, dok odrasli govore deca moraju da ćute, a ono što im stariji naredi obavezna su da odmah izvrše. Ako sa odraslima putuju negde dalje, onda stariji jašu, a deca im vode konja. Svoju pokornost prema odraslom gostu dete iskazuje u neverbalnim obrascima ponašanja, odnosno ritualnim stidljivim ponašanjem: ono gleda u zemlju, glavu drži oboreno, stoji na znatnoj prostornoj udaljenosti od gosta, odgovara samo onda kad mu se postavi pitanje i to kratko, smerno i ozbiljno.