Politička kultura u Sjedinjenim Američkim Državama

Politička kultura u Sjedinjenim Američkim Državama

Uvod
U ovom radu biće riječi o američkoj političkoj kulturi i faktorima koji na nju utiču i koji je oblikuju. Svaka zemlja ima političku kulturu – široko zajednička ubeđenja, vrednosti i norme koje definišu odnos između građana i vlasti, a građani jedan drugome. Uverenja o ekonomskom životu su deo političke kulture, jer politika utiče ekonomiju. Dobro razumevanje političke kulture jedne zemlje može da pomogne da shvatimo način kako je vlada jedne zemlje dizajnirana, kao i političke odluke koje njeni lideri donose. Na primer, zašto Velika Britanija i dalje imaju kraljicu? Ona nema nikakvu stvarnu političku moć, pa zašto ne oni samo završiti monarhiju? Ova pitanja mogu biti zbunjujuća, ako ne razumete nešto o britanskoj političkoj kulturi.
Predmet istraživanja : Kakva je politička kultura u SAD-a, šta je oblikuje i kako ona utiče na svijest građana. Cilj istraživanja jeste dati uvid u političku kulturu SAD-a.
Hipoteze:
• Politička kultura u mnogome utiče na svjest građana u Sjedinjenim Američkim Državama

Pojam političke kulture
Politička kultura je definisana od strane Međunarodne Enciklopedije društvenih nauka kao “skup stavova, uverenja i osećanja koja daju red i smisao u političkom procesu i koji obezbeđuju osnovne pretpostavke i pravila koja važe ponašanje u političkom sistemu”. Ona obuhvata i političke ideale i operativne norme jednog političkog poretka. Politička kultura je stoga manifestacija u agregatnom obliku psiholoških i subjektivnih dimenzija politike. Politička kultura je proizvod kako kolektivnoj istoriji jednog političkog sistema i životnim istorijama članova sistema i na taj način se podjednako ukorenjena u javnim događajima i privatnog iskustva”
Pojam
Termin politička kultura je doveden u političke nauke da promoviše američki politički sistem. Koncept je korišćen od autora Gabriela Almonda, u kasnim 50-ma je naveden u “Građanskoj kulturi” (1963, Almond & Verba), ali ubrzo se suprotstavljaju dva evropska politička naučnika, Gerard Lembruc i Arend Lajphart. Lembruc analizira politiku Švajcarskoj i Austriji, a Lajphart analizira politiku u Holandiji. Oba tvrde da postoje politički sistemi koji su stabilniji nego onaj u SAD.
Koncepcije
Godine 1963, dva Amerikanca, Gabrijel Almond i Sidni Verba, istakli su tri čiste vrste političke kulture koja se može kombinovati da stvori građanske kulture. Ova tri ključne karakteristike izražene od oba, su bili sastavljeni da uspostave vezu između javnosti i vlade. Prvi od ovih karakteristika je “poslušnosti”, koja razmatra koncepte poštovanja, priznanje “inferiornosti” ili “superiornosti”, i vlasti u društvu.
Druga ključna funkcija je “konsenzus”, koja predstavlja ključnu vezu između vlasti i javnog sporazuma i mira. Podrška miru ne može uvek biti koristi celoj naciji, ali u celini ljudi slažu da ga održe, što znači da je to zajednički dogovor. Treća karakteristika političke kulture je “homogenost”.
Kategorije
Predložene su različite tipologije političke kulture. Prema politikologu Viliamu S. Stjuartu, svo političko ponašanje može se objasniti kao učešće u jednom ili više od osam političkih kultura: anarhizma, oligarhije, tori korporatizma, fašizama, klasičnog liberalizma, radikalnog liberalizama, demokratskog socijalizma, i Lenjinističkog socijalizma. Društva koja su primer svaki od ovih kultura su istorijski postojale.
Gabrijel Almond i Sidni Verba u „Građanskoj kulturi“ istakli su tri čiste vrste političke kulture zasnovane na stepenu i vrsti političke participacije i prirode stavovima ljudi prema politici:
Parohijalna – Gdje građani su samo delimično svesni prisustva centralne vlade, i žive svoj život bez obzira na odluke donete od strane države, daleko i nesvjestni političkih fenomena. Oni nemaju ni znanja ni interesovanje za politiku. Ova vrsta političke kulture se u opšte podudara sa tradicionalnom političkom strukturom.
Subjektivna – Gdje su građani svesni centralne vlade, i jako su izloženi njegovim odlukama sa malo prostora za neslaganje. Pojedinac je svestan politike, njenih aktera i institucija. On je afektivno orijentisan ka politici, ali on je na “donjem” toku strane politike. U opšte poklapa se sa centralizovanom autoritarnom strukturom.