Lična prava i slobode

1.    UVOD
„Svi su ljudi rođeni slobodni, s jednakim dostojanstvom i pravima”. To znači da sve  osobe od trenutka rođenja posjeduju određena prava koja se nazivaju ljudskim pravima. Ljudska prava su zagarantovana svakom ljudskom biću na temelju postojanja kao bića. Karakteristike ljudskih prava su: univerzalnost, neotuđivost, nedjeljivost i međusobna ovisnost i povezanost. Osnovni principi ljudskih prava su: nediskriminacija i jednakost, participacija i uključenost, i odgovornost i vladavina zakona.

Osnovna podjela ljudskih prava je na:
• lična prava i slobode,
• politička i građanska prava i slobode, i
• socijalna, ekonomska i kulturna prava.
Lična, te politička i građanska prava i slobode se još nazivaju i pravima prve generacije, dok su socijalna, ekonomska i kulturna prava, prava druge generacije. Tek odnedavno se u ljudska prava počinju ubrajati i pravo zaštite prirode i ljudske okoline, te prava kolektiviteta (na primjer, pravo samoopredjeljenja naroda), pravo na razvoj i pravo na mir, koja čine prava treće generacije. 16 međunarodnih konvencija koje su sastavni dio Ustava BiH upravo obuhvataju gore nabrojane grupe ljudskih prava i sloboda. Sva ljudska prava su usko povezana koliko i neovisna jedna od drugih. Iako ne postoji hijerarhija ljudskih prava, po principu prioriteta postoji podjela na trenutne i progresivne obaveze, to jeste prava. Trenutna su ona prava gdje nema pregovaranja oko raspoloživih resursa bilo ona ljudske, tehničke ili finansijske prirode. Tu država kao potpisnica sporazuma mora preduzeti hitne i neodložne mjere za rješavanje situacije kojom se ugrožavaju ta prava, a to su sva građanska i politička prava i slobode, pobrojane u Međunarodnom paktu o građanskim i političkim pravima. Progresivna prava su
sva druga, dakle ekonomska, socijalna i kulturna prava. Ova posljednja pod određenim uslovima prelaze u trenutna, a to je u slučajevima diskriminacije, regresije i statusa quo (gdje se ne preduzimaju nikakve mjere za progresivno unapređenje stepena uživanja prava). Također, kod nekih progresivnih prava, Generalni komentari pri konvencijama određuju minimum koji se mora zadovoljiti. Na primjer, pravo na obrazovanje je progresivno socijalno pravo, ali njegov minimalni suštinski sadržaj je osnovno obrazovanje koje država automatski obezbjeđuje. Sve ove segmente prava i šire, pokušat ćemo na što bolji i konzizniji način objasniti, posebno lične slobode i prava koje su direktno tema ovog seminarskog rada.

2.    KRATKA ISTORIJA NASTANKA POJMA LIČNIH PRAVA I SLOBODA
Prvi poznati pravni kodeks doneo je Ur-Namu, kralj Ura, oko 2050. g. p.n.e. U Mesopotamiji je oko 1780. g.p.n.e. donet čuveni Hamurabijevzakonik u kojem postoje pravila i sankcije iz dela oblasti ženskih,dječijhi prava robova.Persijsko carstvo je u 6. vijeku p.n.e., tokom vladavine Kira Velikog, uspostavilo do tada nezabilježene principe ljudskih prava. KraljKir Veliki izdao je tzv. Kirov cilindar u kome se, između ostalog, dozvo-ljava slobodno ispovedanje vere i oslobađanje robova.Drugdje, začeciljudskih, ličnih prava i sloboda, nalaze se u svim religijskim dokumentimaVeda,Biblije, Kurana i Konfučijevih spisa.Srednji vijek donosi postepen razvoj svesti o ličnim pravima čoveka.1215.godine, engleski kralj Džon Bez Zemlje, donosi tzv. Magna Kartu koja muograničava do tada apsolutnu vlast.Taj dokument je postao osnova ustavnog prava u Britaniji.Nekoliko filozofa 17. i 18. veka, kao što su Džon Lok,DžonStjuart Mil i Hegel, razvili su koncept tzv.prirodnih prava, po kome ljudi pojseduju prava samo na osnovu toga što su rođeni. Po njima, prirodna ili kakokažu univerzalna prava, priznata su svim ljudima bez izuzetka, bez obzirana zakon države, pripadnost etničkoj, religijskoj ili kulturnoj grupi.Krajem 18. vijeka, poslije velikih revolucija u SAD 1776. godine i uFrancuskoj 1789.godine, kao njihov rezultat, donose se prve deklaracije o pravima čoveka i građanina koje garantuju neotuđiva prava na život i slobodu.Bile su to Deklaracija nezavisnosti SAD i Deklaracija prava čoveka igrađanina u Francuskoj.

3.    NASTANAK LIČNIH PRAVA I SLOBODA
Slobode i lična prava čoveka počinju da se uobličavaju u današnjem obliku posle velikih buržoaskih revolucija, pod uticajem prirodnopravne teorije.Prirodna prava stiču se rođenjem, ali su izražena samo ako se uobliče i regulišu pravnom normom-ustavom.Prve deklaracije o ličnim, prirodnim pravima čoveka smo već spomenulikada smo govorili o nastanku pojma.Savremene deklaracije donose se tek  posle Drugog svjetskog rata.Tek su velike tragedije svjetskih razmjera, kakvi su bili svijetski ratovi,doveledo toga da se formira međunarodna zajednica i da ona pokaže zainteresovanost za razvijanje i zaštitu ličnih prava čoveka.Do tada su ljudska prava  njihov sadržaj i garancije i odnos pojedinca i države, bili isključivo stvar unutrašnjeg prava svake države.
Sazrela je svijest o univerzalnom karakteru ljudskih prava, ona se proširujudopunjuju i teži se ka internacionalizaciji istih,da bi svim ljudima sveta bilazagarantovana.To je dovelo do donošenja prvih univerzalnih konvencija oljudskim pravima koje i danas utiču na sadržaj ustava mnogih država sveta.Na međunarodnom nivou osnovne su Povelja Ujedinjenih nacija, donijeta1945. godine i Opšta deklaracija o pravima čoveka iz 1948. godine, a na području Evrope to je Evropska konvencija za zaštitu ljudskih prava iosnovnih sloboda iz 1950.Iako nisu bile pravno obavezujuće, deklaracije su bile prvi međunarodni pravni pokušaj da se ograniči ponašanje pojedinih država i da se one privoleda prihvate obaveze prema svojim građanima u priznavanju njihovih ljudskih, građanskih, ekonomskih i socijalnih prava.