Prava nacionalnih manjina u Republici Srbiji

Sistem zaštite manjina u Republici Srbiji razvijan je još za vreme Socijalističke federativne republike Jugoslavije, u kojoj se na drugačiji način u odnosu na ostale socijalističke zemlje gledala na pitanja nacija i etniciteta. Dok zemlje Istočnog bloka nisu nacionalno pitanje posebno tretirale, niti razvijale sistem zaštite etno-kulturnih grupa, SFR Jugoslavija je kroz različite mehanizme obezbeđivala zaštitu prava takozvanih ’narodnosti’. Ustav iz 1974. godine definisao je položaj nacionalnih manjina i njihova kolektivna prava. Jugoslovenska institucija ’ključa’ omogućavala je, uprkos jednopartijskom sistemu, omogućavala je zastupljenost manjina u političkom životu. Kroz ’ključ’ su sve nacionalne grupe SFR Jugoslavije, u kojoj je bilo 6 konstitutivnih naroda, proporcionalno bile predstavljene na svim nivoima vlasti. Najviši stepen participacije bio je, kao i danas, na lokalnom nivou. U okviru SFRJ pripadnici manjinskih grupa imali su pravo na službenu upotrebu jezika, autonomiju u kulturi u smislu osnivanja različitih kulturnih udruženja i institucija kulture, kao i obrazovanje na svom maternjem jeziku. U to vreme je najveći broj pripadnika manjinskih etno-kulturnih grupa živeo na teritoriji republike Srbije.