Razvoj ličnosti po Sigmundu Frojdu

UVOD

Psihologija je naučna disciplina koja se bavi sistematskim proučavanjem psihičkog života (procesa i osobina)ljudi i životinja, a na osnovu objektivnog ponašanja i neposrednog iskustva.
Proučava individualna i grupna ponašanja. Sama reč psihologija znači „studija duše“. Tokom istorije, još od antičkog doba, psihologija je bila grana filozofije, da bi u XVIII i XIX veku, započela svoj „vlastiti put“ kao nezavisna naučna disciplina. Ipak, danas je psihologija vrlo vezana za biologiju i društvene nauke. Psihologija proučava dve tačke psihičkog života ljudi, odnosno duševnog života a to su:

1) Psihički procesi
2) Psihičke osobine

Kao široka oblast, psihologija ponekad ostavlja utisak neujedinjenosti, raspršenosti. Deli se na primenjene i eksperimentalne ili teoretske ogranke. Neke od primenjenih ogranaka psihologije čine: klinička psihologija, koja se bavi dijagnozom i terapijom mentalnih poremećaja; industrijska psihologija se koristi prilikom odabira radnika i generalno u poslovanju; pedagoška psihologija koja se bavi psihološkom stranom vaspitanja i obrazovanja. Eksperimentalna ili teoretska psihologija se sastoji od dečije, obrazovne, socijalne, razvojne, fiziološke i komparativne psihologije.
Dečija psihologija primenjuje psihološke teorije i istraživačke metode radi proučavanja dece, obrazovna psihologija se bavi problemima vezanim za procese učenja,socijalna psihologija se bavi grupnom dinamikom i drugim aspektima ljudskog ponašanja u društvenom i kulturnom okruženju; i komparativna psihologija se bavi razlikama u ponašanju različitih vrsta živih bića, na primer, ljudi i životinja.
Stvari koje proučavaju psiholozi pokrivaju širok spektar, počev od shvatanja prilikom procesa učenja, opažanja, inteligencije, motivacije, emocija, percepcije, karaktera, mentalnih poremećaja i studije razlika i uticaja okoline na formiranje karaktera i ličnosti.

Psihologiju mnogi ljudi smatraju društvenom naukom, ali ona predstavlja mešavinu prirodnih i društvenih nauka. Za njeno razumevanje potrebno je znati kako funkcionišu pojedini organi u ljudskom telu, prvenstveno oni koji su vezeni za mozak i stvaranje i lučenje hormona.

Biografija Sigmunda Frojda

Sigmund Frojd je rođen 6. maja 1856. godine u Frajbergu, u Moravskoj. Potiče iz jevrejske građanske porodice srednje klase. Imao je samo četiri godine kada se njegova porodica nastanila u Beču.
Već kao dvadesetjednogodišnjak 1876. godine u laboratoriji fiziologa Brikea počeo je istraživanja u vezi sa anatomskom patologijom i fiziologijom nervnog sistema čoveka i tada se upoznaje sa J. Brojerom.
Nakon studija medicine, 1883, stupa u psihijatrijsku službu. Radeći studiju o kokainu, godinu dana kasnije otkriva njegova analgetska svojstva, a predoseća i njegova anasteziološka svojstva, što isprobava na sebi.
Stipendija koju je dobio 1885. godine omogućava mu da ode u Pariz gde stažira kod profesora Šarkoa. Tamo posmatra manifestacije histerije i efekte hipnoze i sugestije.
Sa privatnom praksom počinje 1886. godine, a u oktobru iste godine ženi se Martom Bernajs, sa kojom je bio veren od 1882. Ona će mu roditi šestoro dece, među kojima Anu, rođenu 1895, koja će ga celi život pratiti i specijalizovati se za dečiju psihoanalizu.
Frojd sebi stvara klijentelu među ljudima obolelim uglavnom od histerije, koje leči u to vreme uobičajenim metodama – elektroterapijom i hipnozom. Kasnije prelazi na originalnu metodu slobodnih asocijacija i utemeljuje osnove psihoanalitičke teorije.

 
Frojdova teorija licnosti

Frojdova teorija ličnosti predstavlja jednu od najobuhvatnijih teorija. Jedna od čuvenih Frojdovih metafora kojom se služio da bi opisao psihički život jeste metafora o santi leda čiji manji deo, koji izranja iznad površine vode, predstavlja oblast svesti, dok mnogo veća masa ispod površine vode, predstavlja oblast nesvesnog. On je smatrao da se u području nesvesnog nalaze nagoni, strasti, potisnute ideje i osećanja koji imaju kontrolu nad svesnim mislima i postupcima pojedinca. S obzirom da je u psihologiji na prelomu XIX i XX veka dominirala ideja da je čovekovo ponašanje uzrokovano svesnim faktorima, zamisao o nesvesnim korenima duševnog života bila je veoma revolucionarna.