Učenje dijece predškolske dobi

S a ž e t a k
U radu su predstavljena teorijska razmatranja pojma učenja sa akcentom na neke definicije klasičnih i savremenih psihologa. Posebno je razrađen značaj ranog učenja za razvoj ličnosti, razvoj senzornih sistema, pažnje, pamćenja, mašte, mišljenja i govora predškolske djece, podsticanje radoznalosti kod djece predškolske dobi, kao i razvijanje matematičko-logičkog mišljenja i formiranje osnovnih matematičkih pojmova.
Akcent je dat na vidove i sredstva odgojno-obrazovnog rada kojim se potiče učenje i razvoj djece predškolske dobi.

Ključne riječi: učenje, djeca, predškolska dob
 

Pojam učenja

Pod učenjem podrazumijevamo proces kojim se stječu iskustva i usvajaju znanja, koji je usmjeravan obrazovanjem, ali ovisi i od napora koji u njega ulaže ljudska jedinka.
Učenje kao vrlo složen proces obuhvata psihičku u tjelesnu stranu čovječijeg života. Počinje u prenatalnom periodu i jako je značajno za život svakog pojedinca. Rezultat učenja su promjene u ponašanju pojedinca nastave učenjem. Mala djeca prvo uče u osjetilnom, motoričkom, emocionalnom, govornom, pa tek onda spoznajnom području. “Učenjem dijete unosi red u kaotično stanje koje ga okružuje”.(Stevanović: 2001, 85). Dijete stalno muče brojna pitanje na koja traži odgovore. Zato ono stalno postavlja pitanja, zagoneta i sl. Veliki značaj učenja kojim se usvajaju znanja, navike i sposobnosti za razvoj psihičkih funkcija čovjeka naglašavao je L. Vigotski (1896-1934). Pijaget (Žan Pijaže, 1896-1980) učenje objašnjava razvojem. Po njemu razvoj doprinosi učenju. Cilj učenja u predškolskoj dobi je zadovoljiti osnovne djetetove potrebe, a ne naglašavati suviše intelektualnu komponentu.