Sport osoba sa invaliditetom

Uvodni deo
Prema podacima Svetske zdravstvene organizacije (WHO), čak 10% svetskog stanovništva čine osobe sa invaliditetom. Osobe sa invaliditetom su, dakle veoma brojne, a definišu se kao pojedinci sa psihofizičkim nedostatcima (sa kojima se rađaju ili ih stiču tokom života). Ovi nedostaci utiču na narušavanje njihovog integriteta kao ljudskih bića i onemogućavaju im da se formiraju, ispolje i ostvare kao potpuno prihvaćeni članovi društva. To nisu bolesne osobe koje bi trebalo lečiti, a nisu ni zdrave, jer je njihovo zdravlje dezintegrisano njihovim psihofizičkim nedostatkom.
To dovodi do fizičke i mentalne neuravnoteženosti i onemogućava prilagođavanje društvenoj sredini, te vladanje vlastitim biološkim i socijalnim mogućnostima. Sport i telesne vežbe odavno se koriste kao sredstvo lečenja. Da bi osobama sa invaliditeto omogućile učešće u rekreativnim, sportskim i aktivnostima u slobodno vreme na osnovama jednakosti sa drugima, države potpisnice preduzeće odgovarajuće mere kako bi:
Podstakle i promovisale učešće osoba sa invaliditetom u opštim sportskim aktivnostima na svim nivoima u najvećoj mogućoj meri;
Osigurale da osobe sa invaliditetom imaju mogućnost da organizuju, razvijaju i učestvuju u sportskim aktivnostima specifičnim za osobe sa invaliditetom i u tom cilju podsticale dobijanje odgovarajućih uputstava,treninga i sredstava na osnovu jednakosti sa drugima;
Osigurale da osobe sa invaliditetomim imaju pristup sportskim i objektima za rekreaciju i turizam;
Osigurale da deca sa invaliditetom imaju jednak pristup učešću u igri, rekreativnim, sportskimi aktivnostima u slobodno vreme, uključujuć i aktivnosti koje se odvijaju u sklopu obrazovnog sistema;
Osigurale da osobe sa invaliditetom imaju pristup uslugama onih koji se bave organizacijom sportskih, rekreativnih, turističkih i aktivnosti u slobodno vreme.
Procenjuje se da postoji oko 3% ukupnog stanovništva osoba ometenih u mentalnom razvoju, dok 7% čine osobe sa telesnim invaliditetom. Osobe sa invaliditetom su veoma brojne, a definišu se kao pojedinci sa psihofizičkim nedostacima(sa kojima se rađaju ili ih stiču tokom života). Ovi nedostaci utiču na narušavanje njihovog integriteta kao ljudskih bića i onemogućavaju im da se formiraju, ispolje i ostvare kao potpuno prihvaćeni članovi društva. Oni nisu bolesne osobe koje bi trebalo lečiti, a nisu ni zdrave, jer je njihovo zdravlje dezintegrisano njihovim psihofizičkim nedostatkom. To dovodi do fizičke i mentalne neuravnoteženosti i      onemogućava prilagođavanje društvenoj sredini i vladanje vlastitim biološkim i socijalnim mogućnostima. Sport i fizičke vežbe odavno se koriste kao sredstvo lečenja.
U našoj zemlji ne postoji specijalizovani sistem kategorizacije usmeren ka sportskim zahtevima osoba sa invaliditetom, tako da svaki takmičar sam pribavlja rešenje o invalidnosti. Na osnovu ovog  rešenja, sportisti sa invaliditetom se razvrstavaju u sledeće kategorije: paraplegija, kvadriplegija, amputacija donjih ekstremiteta, amputacija gornjih ekstremiteta, opšta kategorija(nepostoji minimum ili vidljivo telesno oštećenje). U specifičnim sportskim disciplinama, kao što su košarka u kolicima ( paraplegija, paraliza, parapareza i amputacija donjih ekstremiteta) i golbalu (slepi i slabovidi) kategorizacija je drugačija.