Tragovi biljnog porijekla

1.    UVOD

Trasologija je kriminalističko-tehnička disciplina,koja se bavi problemima pronalaženja,obezbeđenja,fiksiranja i tumačenja materijalnih tragova krivičnih dela. Pod tragom krivičnog dela u kriminalistici se podrazumeva svaka vidljiva ili golim okom nevidljiva materijalna promena,nastala na licu mesta,na žrtvi ili učiniocu,u vezi ili povodom izvršenja krivičnog dela. Ovako širok pojam traga krivičnog dela obuhvata bezbroj najraznovrsnijih materijalnih promena,koje se nikako ne mogu obuhvatiti na jednom mestu,te ćemo se ograničiti samo na one vrste tragova,koje najčešće nalazimo i koristimo za rasvetljavanje krivičnog dela.

U deliktnom postupku utvrđivanja materijalne istine tragovi imaju veliki značaj. Taj značaj daje im pre svega njihova stroga objektivnost,nasuprot subjektivnosti ličnih dokaza. Međutim,tragovi ili „nemi svedoci“ kako ih nazivaju neki kriminalisti, „iako ne govore celovitu istinu,ipak govore samo istinu“,kako to kaže poznati francuski kriminalista Lokar.

Kad utvrdimo da tragovi govore samo istinu,mi pri tome ne zanemarujemo mogućnost,da ih učinilac krivičnog dela namerno tako ostavi,da bi oni zavarali kriminalistu.

Prilikom ocene značaja i vrednosti pojedinih tragova,treba uvek imati na umu Lokarovu misao da pojedini trag,sam za sebe,ne govori celovitu istinu nego najčešće samo deo te istine,te da do celovite istine-materijalne istine treba da dođemo tek kombinovanim korišćenjem podataka,koje nam pružaju i svi ostali materijalni i lični dokazi.

U  praksi su uobičajene sljedeće klasifik¬acije kriminalističkih tragova:
•    po veličini: mikro i mak¬ro tragovi,
•    svaki trag se javlja u prosto¬ru (ima zapreminu) jer je to u prirodi materija i mora biti trodimenzio¬nalan. Međutim, koji put relevantna obilježja sadržana u tragu mogu biti takva da je za njihovo korištenje dovoljno znati samo dvije dimen¬zije (reljefni i površinski tragovi),
•    po uoč1jivosti: vidljivi i nevidljivi (mikro i bezbojni tragovi, npr. znoj),
•    po porijeklu svi tragovi mogu se podijeliti na: tragove ljuds¬kog, životinjskog, biljnog porijekla, tragove predmeta, tragove djelovan¬ja sile (požari i eksplozije i sl.),
•    po načinu nastanka: statički tragovi (dodirivanjem površina dvaju ob¬jekata koje se ne kreću jedna u odnosu na drugu) i dina¬mički tragovi – kada se bar jedan od objekata u interakciji kreće u vrijeme nastanka traga; npr. tragovi sječenja ili klizanja (Čepek; 1991),
•    po značaju/vrsti informacija koje trag sadrži: tragovi koji ukazuju na: postojanje kaznenog djela, identitet počinitelja, identitet suučesnika, identitet oštećenika, način izvršenja kaznenog djela, sredstva izvršenja kaznenog djela, mjesto izvršenja kaznenog djela .