Humanitarna intervencija – uloga UN u operacijama održavanja mira

Humanitarna intervencija spada u domen međunarodnog prava koji se označava kao ius ad bellum, odnosno, u deo međunarodnog prava koji reguliše upotrebu sile u međunarodnim odnosima. Humanitarna intervencija izaziva u međunarodnom pravnom poretku tenzije između suverenosti i zabrane upotrebe sile, na jednog strani, i zaštite ljudskih prava i pravde, na drugoj strani, i kao oblik upotrebe oružane sile, radi zaštite ljudskih prava, izazivala je, i još uvek izaziva brojne pravne dileme među državama i internacionalistima.
Zabrana upotrebe sile je našla svoje mesto u međunarodnom pravu tek nakon stradanja koja su donela dva svetska rata i postala je temelj savremenih međudržavnih odnosa. Poštovanje ljudskih prava je vrednost koja je najkasnije izgradila sebi svoje mesto u međunarodnom pravu, ali je svojim intezivnim razvojem dostigla takav značaj da je neki smatraju važnijom od suverenosti i zabrane upotrebe sile.
Humanitarna intervencija se može shvatati vrlo usko, podrazumevajući pod njom samo upotrebu oružane sile radi zaštite državljana države protiv koje se interveniše, i to samo kada se intervencija preduzima bez odobrenja OUN. Šira shvatanja, pod humanitarnom intervencijom podrazumevaju upotrebu prinudnih mera, bilo oružanih ili ostalih, radi zaštite lica, bez obzira na njihovo državljanstvo, i nezavisno od toga da li za to postoji odobrenje OUN-a.