Imovinski odnosi supružnika

Bračnim ugovorom se jedan ili oba supružnika obezbeđuju u slučaju spora, a razlozi za to mogu biti materijalne, ali i psihološke prirode. Pitanje regulisanja bračnih, odnosno vanbračnih imovinskopravnih odnosa, spada u red najsloženijih pitanja porodičnog prava. Razloge kompleksnosti treba tražiti u kategoriji lica na koju se ova materija odnosi, ali i u samom odnosu koji postoji među supružnicima.
Treba istaći da ovde nije reč o prostom imovinskom odnosu, kakav inače postoji među običnim ugovornim stranama, već o odnosu koji je pre svega prožet emotivnim sponama. S druge strane, priroda i sadržina prava koji čine ovaj odnos uslovljena je nizom različitih faktora, od istorijskih, socijalnih, preko ekonomskih, pa sve do političkih.
Iako, na početku, mnogi toga nisu ni svesni, imovinski odnosi supružnika, odnosno vanbračnih partnera, predstavljaju sastavni deo svake bračne ili vanbračne veze. Supružnici, odnosno vanbračni partneri retko razmišljaju o imovinsko-pravnim aspektima svog odnosa, naročito u vreme kada su ti odnosi skladni i kada među njima nema nikakvih konflikata.
Naprotiv, kada se ti odnosi poremete i dođe do razvoda braka ili do prestanka zajedničkog života u vanbračnoj zajednici, raspravljanje imovinskih odnosa među ranijim partnerima prenosi se na sud, čime započinju dugotrajni, skupi i ponekad vrlo iscrpljujući sudski sporovi, koji se po pravilu završavaju nezadovoljstvom obe stranke.