Kukuruz

Kukuruz, jednogodišnja je biljka poreklom iz Srednje Amerike, koja je uz pšenicu i pirinač jedna od vodećih poljoprivrednih kultura u svetu .
Tehnologiju gajenja kukuruza čine agrotehničke mere koje se primenjuju u proizvodnji svake ratarske biljke, pa i kukuruza. Osnovni zadatak tehnologije gajenja kukuruza je stvaranje povoljnih uslova za rast i razviće biljaka, odnosno za što bolje iskorišćavanje genetskog potencijala hibrida.Kvalitetno i blagovremeno izvedene agrotehničke mere ublažavaju nepovoljno dejstvo spoljnih činilaca na prinos kukuruza
Za rast i razvoj svaka biljka treba određene uslove, a svaka razvojna faza biljke ima određene zahteve prema uslovima spoljne sredine, među ostalima prema dostupnoj vodi i nutrijentima. Biljke neizostavno moraju primati vodu, ona učestvuje u brojnim životnim procesima biljke a i biljno telo je najvećim delom izgrađeno upravo od vode (voda čini 80–95% mase metabolički aktivnog biljnog tkiva.
Kukuruz ima dobro razvijen koren koji može crpeti vodu iz dubljih slojeva zemljišta, posebno građene listove koji mogu skupljati i najmanju količinu vode, a u slučaju suše se uvijaju i tako smanjuju gubljenje vode.
Mnogi naučnici sprovodili su istraživanja o uticaju suše i navodnjavanja na fiziologiju i rod ratarskih kultura pa tako i na kukuruz. Kada se vlažnost zemljišta smanji ispod 10% od maksimalnog vodnog kapaciteta, kukuruz prestaje da raste, a kada se vlažnost smanji ispod 7%, kukuruz vene . Iako kukuruz može prebroditi sušu ipak je osetljiv na nju, pa u sušnim uslovima daje niske prinose, a i aktivnost lisnog aparata veća je pri navodnjavanju u odnosu na sušne uslove .
Za normalan rast i razvoj biljke neophodno je oko 35 elemenata. Kukuruz je veliki potrošač kiseonika, kalijuma, fosfora, kalcijuma, magnezijuma i sumpora, ali posebno kiseonika koji se u kukuruzu nagomilava u obliku proteina, prvo u listu a zatim u zrnu. Kiseonik je makroelement i kao element prinosa utiče dosta na razvoj biljne lisne mase i veličinu lisne površine.
Nedostatak vode i nutrijenata dovodi do pojavu stresa i negativno utiče na rast i razvoj biljke. Pri tome dolazi do niza fizioloških promena, kao što su usporeni rast biljke zatim nekroza i žućenje listova. Kao zaštitna mera u uslovima vodnog stresa i mineralnog deficita primjenjuju se navodnjavanje i đubrenje organskim i mineralnim đubrivima. Ove mere imaju i poljoprivredni značaj jer rezultiraju povećanim rodom, tako što osiguravaju uslovie za optimalan rast i razvoj biljaka. To se odnosi i na razvoj lisne mase i fotosintetsku aktivnost listova.