Svetlost kao ekološki faktor

Svjetlost je, kao abiotički faktor iz grupe klimatskih faktora, neophodna za normalan razvoj biljaka. Biljkama služi kao izvor energije i gotovo svi fiziološki procesi se odvijaju pod uticajem svjetlosti. Prirodni izvor svjetlosti je sunce. Uticaj svjetlosti na biljke zavisi od sastava sunčeve svjetlosti i trajanja dužine osvjetljenja. Sunčeva svjetlost ima spektar različitih talasnih dužina i to od 280 nm do preko 800 nm. Zraci kratkih talasnih dužina, tj. ultraljubičasti (od 300-400 nm) nepovoljno deluju na biljke, dok je zona od 500-700 nm važna za biljke i njihovu ishranu putem asimilacije CO2, a zraci talasne dužine preko 700 nm takođe su korisni za biljke.
Djelovanje jednog istog ekološkog faktora može biti različito po kvantitetu i kvalitetu. Po kvantitetu: količina, intenzitet, trajanje. Po kvalitetu: boja, spektralni sastav svjetlosti. Za sve biljke neophodni su određeni intenzitet i kvalitet svjetlosti i određena dužina dana. Ukoliko je sunce više nad horizontom, veći je i procenat direktne svjetlosti, ali to u mnogome zavisi od čistoće vazduha (čišći vazduh-više direktne svjetlosti), nadmorske visine i geografske širine.