Upravljane otpadom

Upravljanje otpadom u okviru zaštite životne sredine podrazumeva nastanak, prikupljanje, skladištenje, transport, tretman, reciklažu, korišćenje i odlaganje sekundarnih sirovina, štetnih i opasnih materija. Upravljanje otpadom zavisi od više faktora, a pre svega od njegovih osobina i na osnovu toga može se predvideti rešenje minimiziranja, sakupljanja, reciklaže, transporta i odlaganja. U srednjem veku, hrana sa otpadom bacana je na ulice, pa su glodari i insekti prenosili mnoge zarazne bolesti i opasne epidemije (od kuge je u IV veku umrla blizu polovina stanovnika Evrope). I danas, zbog neadekvatnog tretmana otpada može se pojaviti veći broj zaraznih bolesti. Po jednom stanovniku, u većim svetskim gradovima, ima 3,5 kg otpada dnevno. Povećanjem broja stanovnika i standarda života, povećava se i otpad, koji se sve više smatra resursom. Prema podacima sekretarijata Bazelske konvencije, u svetu godišnje se produkuje oko 400 000 000 t opasnog otpada. Posebno je opasan vojni otpad i radio-hemijske industrije, koja koristi razne sirovine i čiji proizvodi imaju opasna svojstva. Do produkcije opasnog otpada može doći u ratnim dejstvima, razaranjima hemijskih postrojenja, pri NHB akcidentima (transport, skladištenje, havarije, elementarne nepogode, prirodne katastrofe) itd. U štetne i opasne zagađivače radne i životne sredine spadaju fizički (čvrst otpad, prašina, buka, vibracije), hemijski (aerosol, gasovi, pare, dim, prašina, otpad), zračenje (jonizujuće, UV, ULJ, IC, radarsko, lasersko, ultrazvučno, rendgensko) i biološki (virusi, bakterije, plesni, gljive, paraziti, insekti, glodari). Antropogene supstance dospevaju u spoljašnju sredinu različitim putevima i na više načina. Otpadne vode se izbacuju u površinske i podzemne vodotokove i basene. Čvrsti otpad se skladišti na specijalnim deponijama, zakopava se i odlaže u napušteni kopovima ali često baca nekontrolisano.