Menadzment ljudskih resursa

Pojam menadžmenta ljudskih resursa (Human Resource Management) u teoriji se pojavljuje 80-tih godina prošlog veka. Podrazumeva savremen pristup upravljanju koji nastupa odmah nakon personalnog menadžmenta – težište se pomera sa kontrole troškova rada na shvatanje ličnosti zaposlenih i njihovih sposobnosti kao važnog resursa u organizaciji i davanje strateške uloge i značaja upravljanju tim resursima u organizaciji.
Do njegovog pojavljivanja uglavnom se govorilo o personalnom menadžmentu, odnosno o personalnoj ili kadrovskoj funkciji.
Preobražaj personalnog menadžmenta u menadžment ljudskih resursa označava kvalitativno nov pristup u sagledavanju zaposlenih i njihovog potencijala tj. promenu poslovne filozofije organizacije – u prvi plan se stavlja funkcija vođenja kao jedna od najznačajnijih menadžment funkcija.
Ova dešavanja nastala su kao odgovor na japanski izazov odnosno na sve izraženiju konkurenciju koju su diktirala japanska preduzeća u tradicionalnim američkim privrednim granama kao što su elektronika i automobilska industrija.
Pomenuti preobražaj personalnog u menadžment ljudskih resursa podrazumevao je preobražaj personalne funkcije u jednu od ključnih menadžment funkcija, poslovi i aktivnosti koje se odnose na ljude u organizaciji najzad su postali deo menadžment aktivnosti dobijajući strategijski značaj za preduzeće i njegovo poslovanje.
Ljudi, koji rade u organizaciji, sada postaju “resursi” kojima se poklanja posebna pažnja. I najtvrdokorniji zagovornici tradicionalnog načina rada i upravljanja, počinju da shvataju, da su ljudi sa svojim znanjem, sposobnostima, i svojim idejama i mogućnostima, najdragoceniji potencijal organizacije – potencijal kojim treba upravljati na mudar, racionalan i human način.
Upravljanje ljudskim resursima je podsistem upravljanja preduzećem i u kompetenciji je menadžerskog tima koji vodi preduzeće – otuda i naziv menadžment ljudskih resursa.