Zivotni standard u Srbiji

Moderni svet se odlikuje velikim brojem siromašnih ljudi koji žive u vrlo teškim
uslovima, odnosno na granici ili ispod minimuma egzistencijalnih potreba. Siromaštvo
podrazumeva da ljudi nisu u mogućnosti da na odgovarajući način zadovolje neke od svojih
potreba. Oni nisu locirani samo u nerazvijenim-perifernim društvima, već i u najrazvijenijim
zemljama.
Na globalnom planu, polovina svetske populacije, odnosno više od 3 milijarde ljudi
živi ispod tzv. „linije siromaštva“ koja je procenjena na 370$ po stanovniku godišnje, a od
toga preko 500 miliona ljudi sa godišnjim dohotkom manjim od 275$ što je označeno kao
linija ekstremnog siromaštva.
U Srbiji je siromaštvo uzelo maha u zadnje dve decenije. Blokiranje promena u
okolnostima rata, međunarodnih sankcija i izolacije, sveopšte kriminalizacije društva,
masovne pauperizacije stanovništva i niza drugih činilaca, imalo je naglašeni učinak na
društveno stratifikovanje. Pluralizovanje političke elite 90-tih godina je najvećim delom
zaustavljeno, jer je dotadašnja vladajuća grupacija političku dominaciju osiguravala i tako što
je onemogućavala ravnopravnost u izbornom takmičenju, potiskujući time nove pretendente
na pod-elitne položaje. U ekonomiji je zbog održavanja izrazite dominacije državnog
vlasništva, elitne položaje najvećim delom takođe mogao da očuva deo nekadašnje
kolektivnovlasničke klase, dok je drugi deo pripadnika te klase, koristeći pozicionu moć, bio
u prilici da konvertuje značajan deo tog vlasništva u novonastajuća (vlastita) privatna
preduzeća. Svakako, privatni sektor, koji je spontano bujao, pružao je prostor za uspon novih
preduzetnika, ali su ratni i izolacijski uslovi bili stimulativniji za akumulisanje bogatstva nego
za regularne poslovne aktivnosti.