Etički aspekti veštačkog prekida trudnoće

Abortus ili pobačaj je naziv za prekid trudnoće koji može biti spontani, npr. uzrokovan povredom, bolešću ili nekim drugim prirodnim razlozima, i „veštački“ izazvan, odnosno abortus koji nastaje kao posledica hirurškog postupka. Abortus je prekid trudnoće odstranjenjem ili izbačajem embriona ili fetusa iz materice pre sposobnosti ljudskog ploda za samostalni život. Nastaje zbog smrti fetusa ili rezultira njegovom smrti.
Veštački prekid trudnoće je svaki prekid trudnoće stare do 10 nedelja sproveden u medicinskim uslovima i od strane medicinskog osoblja. Veštački prekid trudnoće se izvodi isključivo uz zahtev trudnice. Za prekid trudnoće potreban je pristanak i ginekologa koji treba da obavi intervenciju, jer on nije u obavezi da je radi. Razlozi za ovo mogu biti različite prirode, od tehničkih pa do etičkih i verskih.
Abortus ima dugu istoriju, još su Asteci upražnjavali abortus kao sredstvo za kontrolu rađanja, i to najčešće putem raznih biljaka. „Babice“ i „mudrakinje“ su tokom istorije čovečanstva razvile metode za sprečavanje neželjenog ostanka u drugom stanju: propisivale su razne biljne „lekove“, a učinile su dostupnim i razna kontraceptivna sredstva – kolutove od pčelinjeg voska, sunđere natopljene limunovim sokovima, kondome pravljene od najrazličitijih materijala.