Filozofija pravoslavnog hrišćanstva

Prvi oblici religije javljaju se još u prvobitnoj ljudskoj zajednici kao posledica čovekovog uviđanja da se mnoge stvari u prirodi dešavju i bez njegove volje i da on na te pojave ne može da utiče niti da ih kontroliše ma koliko se trudio. Takve pojave su na primer suše, poplave, munje, gromovi i slično. Tako je čovek došao na ideju o postojanju viših sila.
Postoje dve vrste religija: politeističke religije i monoteističke religije. Za politeističke religije karakteristično je verovanje u više bogova. Najznačajnije stare religije su bile politeističke. Većina naroda na tlu Evrope su pre primanja hrišćanstva verovali u razne paganske, prirodne, politeističke religije. Iako su politeističke religije po nastanku starije, danas su gotovo iščezle. Za monoteističke religije je karakteristično verovanje u jednog boga, i to je osnovna razlika u odnosu na politeističke religije.
Hrišćanstvo je monoteistička religija koja se zasniva na učenjima Starog zaveta i Isusa iz Nazareta. Hrišćani veruju da je Isus, kao Sin Božiji, deo Trojstva (Bog kao tri osobe u jednoj), a ostali su Bog Otac i Bog Duh Sveti. Većina hrišćana veruje da je smrt i vaskrsenje Isusa osnova njihove vere. Pravoslavni hrišćani imaju uverenje da je vera, u kombinaciji sa dobrim delima, potrebna za spasenje.
Hrišćanstvo je generalno podeljeno u tri grane: rimokatolicizam, pravoslavlje i protestantizam. Glavne hrišćanske vrline su vera, nada i ljubav.
Katolicizam je najveća grana. Pravoslavna i katolička crkva podeljene su u jedanaestom veku u događaju pod nazivom Veliki raskol. Protestantizam se odvojio od katoličanstva u šesnaestom veku u događaju nazvanom Protestantska reformacija.
Svaka religija podrazumeva učenje koje se odnosi na suštinu, svrhu i poreklo svega postojećeg. Takođe, svaka religija podrazumeva određene oblike verskih zajednica, kao i obrede, ritualne radnje koje se obavljaju na posvećenim mestima, u određenim institucijama.
U ovom radu će se govoriti o filozofiji pravoslavnog hrišćanstva.