Fizika

Svetlost je deo spektra elektromagnetnog zračenja iz opsega talasnih dužina vidljivih golim okom. Vidljiva svetlost se obično definiše kao radijacija u opsegu talasnih dužina od 400 nanometara (nm), ili 400×10−9 m, do 700 nanometara – između infracrvene (sa dugačkim talasnim dužinama) u ultraljubičaste (sa kratkim talasnim dužinama).Često se infracrveni i ultraljubičasti opseg takođe nazivaju svetlom.

Glavni izvor svetlosti na Zemlji je Sunce. Istorijski, još jedan važan izvor svetlosti za ljude je bila vatra, od antičkih logorskih vatri do modernih kerozinskih lampi. Sa razvojem električnog svetla i elektroenergetskih sistema, električno osvetljenje je skoro potpuno zamenilo svetlost vatre. Primarna svojstva vidljivog svetla su intenzitet, pravac propagacije, spektar frekvencija ili talasnih dužina, i polarizacija.