Osnovi fotogrametrije i daljinske detekcije 2

Osnovi fotogrametrije i daljinske detekcije 2              
FOTOGRAMETRIJA

Po definiciji Fotogrametrija je nauka i tehnologija kojom dobijamo pouzdane informacije o objektima i pojavama koje nas okruzuju koristenjem, merenjem i analizom fotografske slike.

Daljinska detekcija je pojam pod kojim podrazumevamo prikupljanje i analizu podataka o Zemlji bez direktnog kontakta sa njom.

Misljenja strucnjaka iz ove oblasti se razlikuju u pogledu slicnosti ove dve nauke.
Jedni smatraju da je u pitanju ista naucna disciplina dok drugi pak tvrde da se tu radi o dvema potpuno razlicitim naucnim disciplinama.
Obe discipline polaze od iste polazne predpostavke: snimanje udaljenog objekta bez direktnog kontakta sa njim.

Fotogrametrija pokriva tradicionalne tehnike snimanja: bliskopredmetno, terestricno ili aerofotogrametrisko ciji je krajnji product, snimak,  namenjen coveku kao nekom koji treba da analizira interpretira isti.
Daljinska detekcija koristi iskljucivo digitalnu tehniku snimanja ( aktivne i pasivne senzore ) i usmerena je na tehnike automatske racunarski podrzane interpretacije.
Bilo kako bilo, konvencijalno geodetski gledano, i fotogrametrija i daljinska detekcija su usmerene ka istom cilju: da sa sto vecom preciznoscu prikupe podatke koji se odnose na reljef, topografiju, Zemljine povrsi, kao i objekte na njoj, a sve to radi izrade geografskih topografskih karata i planova ili pak 3D modela kao osnove za resavanje brojnih inzenjerskih i drugih naucnih problema i zadataka.