Istraživanja Antarktika

Nalazeći se izvan domašaja starih kulturnih žarišta i glavnih pomorskih puteva Antarktik je kontinent koji je poslednji otkriven i istražen. Ranije nerealne predstave o „Terra Australisu“ , odnosno nekakvoj nepoznatoj „Južnoj zemlji“ mijenjane su uporedo sa razvojem geografske nauke i širenja geografskog horizonta ljudske zajednice.Poslije plovidbe F.Drejka iz 1578. godine utvrđeno je da Ognjena zemlja nije dio nekog kontinenta i da se južno od nje nalazi otvoreno more. Kada su A.Tasman 1642. god. o Džems Kuk 1770. i 1772.-1775. Utvrdili da Australija i Novi Zeland takođe nisu djelovi te nepoznate zemlje na jugu, konačno su njene granice pomjerene još južnije. Punih pola vijeka iza toga gotovo da je potpuno opalo interesovanje Evropljana da tragaju za novim ostrvima i kontinentima na krajnjem jugu Zemlje. Tek je 1819. Godine ruski car Aleksandar uputuio u zaleđene vode južne hemisfere pomorsku ekspediciju Belingshauzena i Lazarova da sa brodovima „Vostok“ i „Mirnij“ plove dalje od Kukovog „ledenog polja“ i da tako utvrde eventualno postojanje nekakvog kopna. Tom prilikom oni su otkrili obalu Antarktika, davši joj naziv Zemlja Aleksandra I i susretali engleske i američke kitolovce koji su plovili do sjevernih djelova Grajamove zemlje. Poslije njihove plovidbe oko Antarktika konačno se svijet uvjerio u postojanje jednog novog kontinenta. Njegova prostranstva su međutim bila i nadalje nepristupačna zbog surovih klimatskih uslova i otežanih plovidbi po zaleđenim morima. Zato su ga mnogi nazivali „domovina sniježne mećave“.