Gradjansko i stvarno pravo

Pojam građanskog prava
Naziv „građansko pravo“ je nastao prevodom latinskih reči ius civile, koje je važilo samoza rimske građane – cives, a ne za strance – peregrine.Danas građansko pravo predstavlja porodicu ili familiju više grana prava u koju spadaju:opšti deo građanskog prava, stvarno pravo, nasledno pravo, porodično pravo i obligaciono pravo, koje su zasnovane na sličnim načelima.U širem smislu, građansko pravo obuhvata i novorazvijena prava, kao što su trgovinsko,intelektualno, radno pravo i dr.
Sinonimi za građansko pravo su:

• civilno pravo(ius civile),
• imovinsko pravo(pretežnoreguliše imovinske odnose),
• privatno pravo(spada u oblast privatnog rava).

Izrazi privatno, građansko, imovinsko i civilno pravo upotrebljavaju se u evropskomkontinentalnom pravu. Oni su nepoznati u jednom broju afričkih prava, hindu pravu išerijatskom pravu. U anglosaksonskom pravu ovi izrazi imaju drugačije značenje. Naengleskom jeziku civilno pravo (civil law) prvenstveno znači „moderno rimsko pravo“ zarazliku od opšteg prava (common law), koje postoji u engleskom govornom području usvetu.
Francuzi i Nemci o modernom rimskom pravu govore kao o „opštem pravu“.

Sistematika građanskog prava
U pravnoj književnosti i zakonodavstvu zemalja koje su prihvatile rimsku pravnu tradicijuističu setri glavne sistematike građanskog prava:

1.Instituciona
2.Jusnaturalistička.
3.Pandektistička

 
Instituciona sistematika građanskog prava
– građansko pravo je prema ovojsistematici razvrstano na: LICA,STVARI i TUŽBE.
Ova sistematika je nastala jošu rimskom pravu, a naziv je dobila po Gajevom udžbeniku „Institucije“, napisanomu 2. veku n.e. Iz Gajevih „Institucija“ ova sistematika je preuzeta u Justinijanove„Institucije“ , a vladala je od 2. do 19. veka. Pod uticajem ove sistematike napisanisu Francuski, Austrijski, Srpski građanski zakonik (1844. god.) i niz drugihzakonika.