Istorijat evropske unije

Evropska unija (EU) je jedinstvena nadnacionalna zajednica evropskih demotkratskih država i struktura sui generis (svoje vrste), kroz koju članice ostvaruju zajedničke interese kao što su unapređenje mira i prosperiteta, uravnotežen ekonomski i društveni razvoj, visok nivo zaposlenosti, te zaštita prava i interesa građana. EU nije samo konfederacija zemalja, ali nije ni federativna država. Ona je, ustvari, nešto sasvim novo i jedinstveno u svjetskoj istoriji. Države članice koje čine EU ostaju nezavisne suverene države, mada svoj suverenitet udružuju kako bi postigle snagu i svjetski uticaj koji nijedna od njih sama ne bi imala.
To udruživanje suvereniteta znači, u praksi, da države članice neka od svojih ovlaštenja u odlučivanju delegiraju evropskim institucijama koje su stvorile, tako da se odluke o specifičnim pitanjima od zajedničkog interesa mogu demokratski donositi na evropskom nivou.
Evropska unija nastala je nakon II svjetskog rata, kao rezultat težnje evropskih zemalja da onemoguće ponovne sukobe na evropskom tlu. U Parizu je 1951. godine potpisan Ugovor o Evropskoj zajednici za ugalj i čelik koji označava početak evropskih integracija. U postratnoj i blokovski podjeljenoj Evropi, osnivanje Vijeća Evrope, već 1949. godine, označilo je prvi korak u procesu evropskih integracija. Prema zamisli Žana Monea (Jeana Monnet), francuskog stratega i stručnjaka za razvoj, plan ujedinjavanja prvobitno se odnosio na to da se industrija uglja i čelika Njemačke i Francuske, osnovnih resursa tadašnjih ratova, stavi pod zajedničku upravu, tzv. Visokog povjerenstva.