Terapija malokluzija II klase 1. odjeljenja

Ortodoncija je stomatološka disciplina koja se bavi proučavanjem i kontrolom dentofacijalnog rasta i razvoja od rođenja do dentalne zrelosti uključujući sve preventivne, interceptivne i terapijske zahvate kod dentalnih, dentoalveolarnih, maksilarnih, intermaksilarnih i maksilofacijalnih nepravilnosti koje zahtjevaju korekciju primjenom mehaničkih sila, stimulaciju ili preusmjeravanje funkcionalne sile unutar maksilofacijalnog kompleksa pomoću posebno konstruisanih aparata da bi se uspostavili optimalni okluzalni odnosi i skladan izgled lica. Navedena definicija je preuzeta od American Association of Orthodontics (AAO).

Računajući vrijeme od prve sistemske klasifikacije nepravilnosti i njenih etioloških faktora, ortodonciju smatramo jednom od najmlađih stomatoloških disciplina. Ako se uzme u obzir da su i prije ovog vremena pronađenih najprimitivniji ortodontski aparati i to 1000 godina prije Hrista u iskopinama Grka i Etrušćana, to govori u prilog da se i tada znalo o orofacijalnom neskladu i pokušajima njegovog korigovanja.

Kako vrijeme prolazi, sa njim sve više ova stomatološka grana dobija na značaju. U drugoj polovini 19. vijeka Norman Kingsley upotrebljava ekstraoralnu silu u protruziji zuba, a krajem 19. vijeka napokon na scenu stupa otac savremene ortodoncije Edward H. Angle. On je jedini ortodont koji je problemu malokluzije prišao sa pozicije nauke i podijelio je na tri klase (I, II i III). Iako ova klasifikacija danas nailazi na neke nedostatke, i dalje je u upotebi i njena suština se zadržava u svim klasifikacijama koje su kasnije uvedene.

Malokluzije II klase Angle je podijelio u dva odjeljenja. U ovom radu će biti riječi o 1. odjeljenju ove malokluzije i terapijskom zbrinjavanju iste.

Malokluzije II/1 su veoma česte. Javljaju se u čak 27% slučajeva u odnosu na ostale klase malokluzija. (4)