Emocionalna kompetetnost pri uspostavljanju odnosa sa drugim ljudima

UVOD

EMOCIONALNA KOMPETENTNOST PRI USPOSTAVLJANJU ODNOSA SA DRUGIM LJUDIMA

Emocionalna kompetentnost se može tumačiti kao skup emocionalnih veština pojedinca čiji je zadatak uklapanje pojedinca u socijalnu sredinu, kao i tumačenje socijalnih i sopstvenih emociolanih poruka.
U nastavku seminarskog rada pojedinca ćemo nazivati subjektom, a drugu osobu s kojom pojedinac (subjekat) vrši interakciju, nazivaćemo objektom. Naglašavamo da subjekat i objekat nismo upotrebili u cilju unižavanja nečije ličnosti, već radi lakšeg prezentovanja.
Emocionalna kompetentnost subjekta se razvija tokom čitavog života, a brzina razvoja zavisi od njegovih genetskih sposobnosti, uticaja okoline, a najviše od spremnosti subjekta da se emocionalno edukuje.
Emocionalna edukacija počinje u najranijim periodima subjektovog života, kada on uči da tumači najosnovnije emocionalne poruke. Učenje počinje odmah po rođenju, kada beba od svojih roditelja prima osnovne poruke, koje vremenom počinje da tumači. U zavisnosti od emocionalne kompetencije roditelja i njihove spremnosti da znanja prenesu na subjekat (dete), zavisi koliko će dete steći osnovnih emocionalnih veština, koje će mu u daljem životu biti potrebne.

Emocionalna kompetentnost, odnosno emocionalna inteligencija je od presudnog značaja za napredak u karijeri. Mnogo je značajnija od IQ, što pokazuju brojna istraživanja, čiji rezultati dokazuju da menadžeri različitih hijerarhijskih nivoa imaju slične sposobnosti, edukaciju i IQ, ali da ih različitima čini stepan razvijenosti EQ (Emocionalna inteligencija).
U seminarskom radu bavićemo se konkretnim rezultatima upitnika, koju smo ponudili radnicima NIS-NAFTAGAS-a, na teritoriji Novog Sada. Pre nego što protumačimo rezultate upitnika, pozabavićemo se određenim hipotezama, koje smo postavili pre dobijenih rezultata.
Da bi potkrepili svoje tvrdnje, u nastavku seminarskog rada, priložićemo jednostavane primere iz svakodnevnog života.