Strategije i strukture u zrelim fazama međunarodnog poslovanja

Kada organizacija istupa na međunarodnu poslovnu scenu, ona se, u suštini, susreće sa silama u okruženju koje su, po prirodi, vrlo slične onima koje deluju na nacionalnom poslovnom području. To okruženje u kome organizacije posluju čini vrlo kompleksnim, jer je broj sila kojima treba upravljati i uzeti ih u obzir vrlo veliki, pri čemu su njihove međusobne veze i odnosi izuzetno složene. Istovremeno, okruženje je i vrlo dinamično, jer se sile koje deluju iz okruženja menjaju vrlo brzo, kako kvalitativno tako i kvantitativno. U tom smislu cilj nam je da ukažemo na značaj strategije, kao promišljene kombinacije poslovnih poteza koja će omogućiti da kompanija uspostavlja profitabilne odnose sa svojim okruženjem i razvija konkurentsku prednost na datom tržištu, kao i organizacione structure kao kritične varijable za efikasno ostvarivanje željenih ciljeva.
Još od 1962. godine, kada je Alfred Chandler postavio osnovne hipoteze o odnosu strategije i organizacione strukture, u naučnoj i stručnoj javnosti vode se polemike o prirodi ovog odnosa. Početna formulacija odnosa strategije i strukture glasila je “struktura prati strategiju”.