Ritmičke sposobnosti učenika drugog razreda

Stvaralačka aktivnost i slobodno izražavanje učenika u savremenoj organizovanoj opšteobrazovnoj školi predstavlja dio cjelovitog programa u svim predmetnim oblastima, pa i u muzici. Dijete od roditelja nasljeđuje mnoge psihofizičke i fizičke osobine među kojima su i muzičke predispozicije, koje u socijalnoj klimi mogu da se razviju do stepena sposobnosti.

Slušna percepcija, memorisanje i improvizacija melodijskih cjelina, maštanje, kreativnost, predstavljaju elemente koje doprinose razvoju muzikalnosti. Kada se govori o prvim godinama školovanja, pedagozi ističu igru kao uspješno terapeutsko sredstvo, kroz koje dijete razvija razne sposobnosti i stiče radne navike. U školskom dobu, pored igračaka koje su i dalji aktuelne, javlja se želja za improvizacijom i dramatizacijom raznih situacija iz života, a naročito muzike (Kusovac, 2010).

Danas se u analizi stanja muzičke kulture sve više ukazuje na značajne razlike između muzike koja se kao predmet uči u školi i one koja se sluša van škole. Ovakva odvojenost ili sukobljenost se sve teže prevazilazi, posebno u okolnostima smanjivanja fonda časova nastave Muzičke kulture i načina na koji se ona danas izvodi u školi.