Politicke partije

 
1. U V O D

„Sve oligarhijske grupe u prošlosti su izgubile vlast
ili zato što su okoštavale ili omekšavale.
Postajale su ili glupe i arogantne i gubile sposobnost
prilagođavanja novim uslovovima, pa su bivale svrgnute;
Ili liberalne i plašljive, činile ustupke kad
je bilo potrebno da primene silu, i takođe bile svrgnute.
Drugim rečima, propadale su ili zato što su bile svesne
ili nesvesne. Dostignuće Partije je u tome što je
napravila sistem u kome oba uslova postoje istovremeno…
Onaj ko hoće da vlada, i da vlada u budućnosti, mora
biti sposoban da iščaši osećanje za stvarnost,
jer tajna vlastodrštva je u kombinaciji vere u svoju
nepogrešivost sa umećem da se uči na greškama iz prošlosti,“

Dž. Orvel
U ovom tekstu nastojaću da djelimično prikažem moja osnovna saznanja o značenju riječi politička partija, kao i sve ono što prati istu. Cilj ovog pisanog rada nije omalovažavanje političkih partija, stranaka, društvenih pokreta ili interesnih grupa, već da se prikaže iz ugla jednog brucoša, nadam se realističnija slika političkog života prije svega u zemlji u kojoj živimo.
O političkim partijama ( njihovim liderima i pojedinim članovima, ciljevima…), svuda i najviše se komentariše, u svim vrstama medija i u svako vrijeme, više od svetskog rekorda, zlatne medalje i uspjeha naših mladih naučnika, sportista, umjetnika, više od vječitog derbija…
Zašto?
Ne želi li većina njih u principu istu stvar. Krajnji cilj je da se u državnom sistemu domognu vrha vlasti, ili danas moderno rečeno da budu pozicija.
Mjesto pozicije u političkoj areni donosi veliku moć ( bogatstvo), zbog čega je većina političara ušla u mutne vode politike, međutim ta moć vuče sa sobom i jednu od većih slabosti većine naših političara, a to je odgovornost.
Odgovornost, velika riječ sa još većim značenjem, od koje se većina naših političara krije, uglavnom tako što prebacuju krivicu uvijek na drugu stranku, što se može porediti sa onom dječijom igrom „ vruć krompir“.
Međupartijsko nadmetanje je uobičajena stvar kojom se prikazuje koliko je i na šta sve spremna i sposobna jedna politička partija. Najveća sposobnost jedne partije jeste, i uvjek će biti, obećanja, koja se najčešće mogu čuti u predizbornom vremenu, a ista će naknadno biti ispunjena kada ih sam narod bude postavio na čeonu poziciju u sistemu države.

2. NASTANAK PRVIH POLITIČKIH PARTIJA

Porijeklo riječi „ partija“, potiče od latinske riječi „ pars“ i označava deo nečega ( parcijalno-nije cjelina) , odnosno „ partes, partiri „ što se može prevesti na naš jezik kao značenje riječi podijeliti .
U starijim društvima, gdje se vladar shvata kao božanstvo ili zakoni dolaze od Boga, ne postoje partije. Pojava partija jasnije se može uočiti tek u antičkoj Grčkoj u kojoj pitanja od javnog značaja i državno uređenje postaje javno pitanje.
Rasprava o zakonima polisa ( grad-država), u skupštinama građanja osnovni je ambijent u kojem se najprije javljaju dvije suprotne, tj. oprečne političke pozicije: demokratska , koja zastupa interese običnih građana, te aristokratska, koja zastupa interes i gledište veleposjednika.
Takva se podjela u antičkom Rimu već institucionalizira priznavanjem prava narodnog tribuna sa posebnim ovlaštenjima. Ipak, u modernom smislu riječi političke partije se razvijaju tek u XVIII vijeku, jačanjem uloge građanstva, koje nastoji ograničiti moć suverena i plemstva.