Carinski poslovi uprave carina

Carinski sistem je segment pravnog sistema jedne zemlje. Kao integralni deo privrednog sistema uopšte, on definiše pravila po kojima se moraju vladati domaća pravna i fizička lica koja uspostavljaju ekonomske odnose sa inostranstvom u oblasti carinske zaštite domaće proizvodnje. Kako su konkretni poslovi izvoza i uvoza roba i usluga dvostrani odnosi između domaćih i stranih pravnih i fizičkih lica, to se propisi iz oblasti carinskog sistema odnose na postupak i obavezno pravno ponašanje i stranih pravnih i fizičkih lica.
Carinski sistem se zasniva na carinskom suverenitetu kao neprikosnovenom pravu jedne samostalne, suverene države. Njeno je autonomno pravo da reguliše sistem carinske zaštite domaćeg ekonomskog prostora. Svoj suverenitet država ostvaruje donošenjem određenih zakona i propisa iz oblasti carinskog sistema kao formalno pravne akte koji se moraju sprovoditi po ceni preduzimanja i represivnih mera od strane države.
Carinski sistem je inače nezaobilazan izraz u mnogobrojnim projektima dugoročnog ekonomskog razvoja, zatim studijama, analizama i drugim stručnim publikacijama koje tretiraju područje spoljno-trgovinskog poslovanja određene zemlje.
Neki autori shvatajući carinski sistem kao način na koji su regulisani carina, carinska obaveza, carinska roba, carinski nadzor, carinsko područje, carinska tarifa i drugi instituti i carinski instrumenti, carinski sistem definišu kao “jedinstvo instituta iz oblasti carinske politike, carinskog nadzora i carinjenja robe, koji se primenjuju na jednom carinskom području, bez obzira da li su ovi sadržani u propisima donetim autonomnim putem ili su predviđeni međunarodnim konvencijama i sporazumima koje je odnosna zemlja ratifikovala.
Iako je ova definicija carinskog sistema bliža adekvatnoj formulaciji, ipak je ona izraz vremena, uslova i stepena ekonomskog razvoja naše zemlje, kao i nivoa organizovanosti i karakteristike razvoja svetskog tržišta, kao ekonomskog okruženja.
Carinjenje robe, kao najvažniji institut carinskog sistema, predstavlja samu suštinu carinskog postupka. Da bi se tačno regulisali odnosi podnosioca carinske deklaracije kao stranke u postupku i carinarnice kao organa koji sprovodi postupak, odgovarajućim odredbama Carinskog zakona i pratećim propisima donetim na osnovu tog Zakona definisane su faze postupka carinjenja i detaljno je propisan i razrađen redosled radnji, obaveza i prava učesnika u carinskom postupku. U carinskom postupku utvrđuju se sve relevantne činjenice od značaja za pravilnu primenu čitavog niza instrumenata carinskog, spoljnotrgovinskog, deviznog i poreskog sistema.

;