Socijalna komunikacija i interakcija

Znakovi se dijele na prirodne i vještačke. Prirodni znaci se prirodno javljaju u životu pojedinca, kao što su izrazi lica, govor, ljudske tvorevine… Vještačke znakove su ljudi kontruisali kako bi im služili u komunikaciji, to su brojevi, slova, morzeovi znaci… Po Bileru se znakovi važni za komunikaciju mogu razvrstati u 3 grupe s obzirom na funkciju koju imaju u komunikaciji: znakovi čija je funkcija reprezentacija, ekspresija i apelovanje. Znakovi reprezentacije se koriste da označe pojave i stvari i nazivaju se simboli (jezik), dok su znakovi koji imaju funkciju ekspresije ili funkciju apelovanja izraz nekog psihičkog stanja ili neke potrebe i zovu se signali, jer se proizvode namjerno.
Komunikacija je kontakt između 2 ili više osoba u kojima se manifestuje emitovanje i primanje znakova (simboli i signali). Razlika između pojmova komunikacija i interakcija je što se smatra da je komunikacija uža od interakcije, jer je komunikacija uvijek uključena u interakciju jer u interakciji postoji i emocionalno reagovanje i interpersonalne reakcije.
U međuljudskim odnosima se razlikuju verbalna i neverbalna komunikacija. Također postoje i posredna komunikacija (ostvaruje se posredstvom sredstava obraćanja), masovna komunikacija (komunicira se s većim brojem ljudi), jednosmjerna komunikacija (jedan pojedinac se obraća drugome, a drugi nema priliku da se ispolji), uzajamna komunikacija (u njoj dolazi do povratnog dejstva i različitih međusobnih interakcija).
Verbalna komunikacija je zasnovana na riječima koje mogu biti rečene ili napisane. To je najčešći oblik komunikacije, karakterističan za čovjeka. Neverbalna komunikacija se zasniva na pokretima i drugim gestovima koji prate verbalnu komunikaciju. Ispoljava se u različitom naglašavanju pojedinih glasova pri govoru, tempu govora, a ne na sadržaju izgovorenih riječi.