Ugovor o lombardnom kreditu

Bankarski poslovi kao vrsta poslova platnog prometa zauzimaju u našoj zemlji posebno istaknuto mjesto. Kod ovih poslova predmet ugovora predstavlja promet novca, odnosno izvesne usluge koje bankarske organizacije pružaju svojim klijentima u vezi sa platnim prometom. Jedan od takvih poslova jeste i ugovor o kreditu kao najčešći savremeni bankarski posao plasmana novčanih sredstava.
Imajući u vidu osnovnu podjelu bankarskih poslova na aktivne, pasivne i neutralne bankarske poslove, može se reći da ugovor o kreditu spada u ovu prvu grupu, budući da se radi o takvom poslu kod kog se banka, u odnosu prema svom klijentu, pojavljuje u ulozi povjerioca. Dakle, sredstva koja banka daje svojim klijentima ( a samim tim i potraživanja koja banka u ovom slučaju ima prema klijentima ) predstavljaju aktivu te banke, te otuda i naziv aktivni bankarski poslovi.
Krediti su daleko najčešći i najznačajniji bankarski poslovi u savremenom društvu. Cjelokupna privredna i društvena delatnost i privredni i društveni razvoj su zasnovani na kreditu, te se bez kreditnih odnosa ne mogu zamisliti postojeći društveno – ekonomski odnosi u društvu. Putem kredita bankarske organizacije snabdjevaju radne i druge organizacije, pa i pojedince – građane, količinama novca koje su im neophodne za redovno obavljanje njihove privredne i druge djelatnosti.
Na ovaj način privreda uglavnom dolazi i do novca potrebnog za investicionu izgradnju, za nabavku sirovina i reprodukcionog materijala itd., a građanima se omogućava nabavka vrijednijih ( trajnijih ) dobara široke potrošnje, zadovoljenje drugih potreba životnog standarda i sl.
Međutim, ovakav plasman novčanih sredstava za banku predstavlja i određeni rizik, te je veoma aktuelno pitanje sredstava obezbeđenja bančinog potraživanja. Jednostavno pitanje budućih investitora je kako da povrate uložena novčana sredstva ukoliko dužnik ne vrati dug i kamatu, tj. na koji način obezbjediti potraživanje. Kao odgovor na to pitanje nastale su specifične vrste ugovora o kreditu kojima se predviđaju efikasni mehanizmi zaštite banke od neispunjenja klijentove obaveze, pa je interesantna podjela kredita s obzirom na vrstu obezbjeđenja koje se pruža. Kao što je poznato to može biti: založno pravo na pokretnim stvarima ( ručna zaloga ), jemstvo, bankarska garancija, hartija od vrjednosti, akreditiv, ali i založno pravo na nepokretnostima ( hipoteka ).