Savremene metode kriminalističke registracije i identifikacije lica

1.POJAM I PREDMET KRIMINALISTIČKE TEHNIKE

Kriminalistička tehnika je oblast kriminalistike koja se bavi naučno-tehničkim aspektima pronalaženja, obrade i tumačenja (veštačenja) materijalnih tragova kao i tehnikom registracije i identifikacije lica i stvari sa ciljem sprečavanja kriminaliteta, rasvetljavanja događaja, otkrivanja krivičnih dela i učinioca kao i obezbeđenja dokaza. Kriminalistička tehnika (veština) je deo kriminalistike koja izučava, razvija i primenjuje najpodesnije metode iz oblasti prirodnih i tehničkih nauka u cilju pronalaženja, obezbeđivanja, fiksiranja i tumačenja kriminalistički i krivičnoprocesno relevantnih tragova i predmeta krivičnog dela, razjašnjavanja bitnih okolnosti važnih za rasvetljenje krivičnog dela, registraciju i identifikaciju učnioca i drugih lica i stvari. Ona takođe razvija i primenjuje tehničke metode i sredstva sprečavanja krivičnih dela.

Predmet tehnike se sastoji iz tri grupe poslova, i to su:
1. pronalaženje mogućnosti za primenu naučnih metoda i njihovo prilagođavanje rešavanju problema vezanih za tragove i predmete krivičnih dela,
2. primena naučnih metoda za registraciju i identifikaciju lica, leševa, životinja i stvari, i
3. korišćenje naučno tehničkih metoda za otkrivanje fiksiranje i tumačenje materijalnih dokaza kao i sprečavanje vršenja krivičnih dela.

2.ISTORIJSKI RAZVOJ KRIMINALISTIČKE TEHNIKE

Kriminalistika predstavlja mladu nauku koja se pojavljuje 1898. god., a prvi ju je nagovestio austrijski kriminalist Gros.

U njoj se izdvajaju 4 faze:

1. Intuistička (etička) faza – sve je prepušteno slučaju kao što su zaseda, hapšenja i sl. Samo zaticanje na mestu događaja je označavalo to lice krivim.

2. Mistička (religijska) faza – učinilac krivičnog dela se prepušta “Božijem sudu”. Određivanje krivice se obavljalo podvrgavanjem istog da npr. hvata užareni predmet pa se konstatuje da li se isti opekao ili ne. U slučaju da se opekao smatran je krivim i obrnuto.

3. Zakonska faza – gde se strogo primenjuje tada važeći propisi. Glavni dokaz je priznanje osumnjičenog. U toj fazi kriminalistička tehnika imala je zadatak pripremanja zaseda, pa pripremanje sredstava ili izmišljanju sprava za mučenje i njihovu primenu,tzv. Inkvizicija.

4. Faza slobodnog sudijskog uverenja – sud nije vezan posebnim formalnim pravilima već slobodno ocenjuje svako lice pojedinačno. Izjednačeni su materijalni i lični dokazi.

3.REGISTRACIONA TEHNIKA

Registraciona tehnika kao grana kriminalističke tehnike bavi se pronalaženjem,prilagođavanjem i usavršavanjem najpodesnijih naučno tehničkih metoda za registraciju lica,predmeta i događaja,a u cilju identifikacije lica,predmeta I rasvetljavanje krivičnih dela.
Tako da ona obuhvata dva dela ,a to su:
1.Kriminalistička registracija,i
2.Kriminalistička identifikacija.
Kriminalistička registracija se koristi kao sredstvo ostvarenja krajnjeg cilja , a to je identifikacija.