Primena titrimetrijskih analiza

Titrimetrijske analize se primenjuju za kvantitativnu analizu farmakodinamskih aktivnih supstanci, čistih i iz doziranih oblika. Titracija (titrimetrija) je uobičajan laboratorijski metod za kvantitativnu hemijsku analizu koji se koristi za određivanje nepoznate koncentracije poznatog analita.

Titracioni rastvor je rastvor tačno određene koncetracije kojim se vrši određivanje. Titrovana supstanca je rastvor nepoznate koncentracije. Titracioni rastvor se dodaje postepeno, u malim količinama, iz birete u rastvor analita sve dok reakcija nije potpuna. Taj postupak zove se titracija. Volumen utrošenog reagensa računa se iz razlike očitanja birete na početku i na kraju titracije. Na početku svake titracije bireta se zbog praktičnosti napuni rastvorom reagensa tačno do nule. Najčešća metoda detekcije završne tačke titracije je primjena indikatora, tj. supstancija čija prisutnost uzrokuje uočljive promjene u rastvoru u tački ekvivalencije ili blizu nje. Tipične promjene su promjena boje, kao i pojavljivanje ili nestajanje taloga. Završna tačka titracije može se detektovati i pomoću instrumentalnih metoda. U tom slučaju prate se svojstva rastvora koja se karakteristično mijenjaju za vrijeme titracije, na primjer električni potencijal, jačina električne energije, provodljivost, apsorbancija.

Prednosti titrimetrijskih metoda:

• visok stepen tačnosti i preciznosti
• metode su robusne
• postupak može biti automatizovan
• povoljne cene i ne zahtevaju specijalnu opremu
• nezavisne od kalibracije instrumenta

Ograničenja titrimetrijskih metoda

• neselektivnost
• zahtevaju dosta vremena ako postupak nije automatizovan, kao i određene veštine eksperimentatora koje nisu potrebne kod drugih metoda
• zahtevaju velike količine supstance i reagenasa