Diskretizacija optičkih osobina ultratankih molekulskih filmova

Niskodimenzioni kvantni sistemi su sistemi sa slojevitom strukturom, reda
veličine nekoliko atomskih slojeva, pa je zbog toga opravdano izučavanje upravo
slojevitih struktura, tj. tankih filmova ili sličnih struktura niskih dimenzija.
Izučavanje slojevitih struktura nas usmerava ka razumevanju kinematičkih i
dinamičkih zakonitosti po kojima se vladaju elektroni, šupljine, eksitoni, fononi, pa nam
se nameće cilj konstrukcije matematičkog modela koji bi tretirao ponašanje navedenih
čestica/kvazičestica.
Broj nanopatenata iznosi nekoliko hiljada i fokusirani su na 5 sledećih
fundamentalnih nanomaterijala: nanoslojevi (ultratanki filmovi), kvantne ţice,
ugljenikove nanotačke, fulereni, dentrimeri.
Predmet ovog diplomskog rada jeste da se prezentuje način na koji se ponašaju
niskodimenzione strukture, ultratanki dielektrični filmovi, ako se naĎu u spoljašnjem
elektromagnetnom polju.
Istraţivanja u vezi sa navedenom problematikom bazirana su na molekulskim
kristalima koji su elektroneprovodni (dielektrici ili izolatori), i vode nas ka pronalaţenju
vrednosti dielektrične permitivnosti koja je u direktnoj korelaciji sa optičkim
karakteristikama (indeksima prelamanja i apsorpcije).
Za razliku od masivnih (balk) kristalnih struktura kod ultratankih filmova,
sačinjenih od iste vrste materijala, očekuju se izrazito kvantni efekti.
Ono što nas posebno zanima to je pitanje kako će ultratanke strukture reagovati
na donju površ / supstrat (mesto na kom je posmatrani film nanesen nekom od metoda
naparavanja), kao i pitanje ponašanja filma sa gornje površi. Navedena pitanja
nagoveštavaju odgovore gde će se primetiti korelacija izmeĎu veoma malih dimenzija i
granica ovih sistema i kvantnih efekata koji se javljaju u njima na makroskopskom
nivou.
Direktna veza izmeĎu dimenzija materijala i uticaja graničnih uslova na njihove
optičke veličine otvara nove ideje o iskoristivosti ovih materijala, bilo kao nanofilteri ili
svojevrsni optički ultrafini senzori.