Reciklaža plastike

Zbog sve većeg interesovanja za zaštitu životne sredine, za očuvanje resursa, porast ekološke svesti, javila se potreba za upravljanjem povratnim tokovima proizvoda tj. tokovima od tržišta do kompanije. Naglasak se postavlja na ponovnom korišćenju, pakovanju ili odlaganju korišćenih proizvoda. Povećana konkurencija i želje kompanija da što više udovolje zahtevima kupaca su povećali značaj povratnog toka proizvoda. Činjenica je da svaka kompanija koja zanemaruje povratnu logistiku u suštini smanjuje profit.

Zabrinutost javnog mnjenja za ekologiju, rezultirala je zakonodavstvom koje zahteva recikliranje proizvoda do određenog procenta, pošto ih odbace krajnji korisnici, bilo direktno ili inirektno.

Krajem 90-tih godina prošlog veka, Rogers i Tibben-Lembke su opisali povratnu logistiku kao „proces planiranja, implementiranja i kontrolisanja efikasnog i efektivnog toka sirovina, zaliha poluproizvoda, gotovih proizvoda i povezanih informacija, od mjesta potrošnje do mjesta porijekla u cilju ponovnog dobijanja vrijednosti ili adekvatnog odlaganja.“[1]

Definicija povratne logistike se menjala vremenom, počevši od termina „pogrešan smer“, preko prenaglašavanja ekoloških aspekata i povratak na originalne postulate njenog koncepta pa sve do ozbiljnog proširenja njenog područja delovanja.

Povratna logistika se razlikuje od upravljanja otpadom, pošto se upravljanje otpadom uglavnom odnosi na efektivno i efikasno prikupljanje i preradu otpada (proizvoda koji se ne mogu više koristiti). Srž problema je definicija otpada, pošto se problematika u vezi sa otpadom često reguliše zakonima (na primer, zakon nekada zabranjuje uvoz otpada). Povratna logistika se usredsređuje na povraćaj proizvoda koji poseduju izvesnu vrijednost i na procesuiranje tih proizvoda gde rezultat procesuiranja ulazi u novi lanac snabdevanja (tj. ne završava uvek kao otpad). Takođe, povratna logistika se razlikuje od zelene logistike pošto ona tretira ekološke aspekte u svim logističkim aktivnostima i posebno se fokusira na tok dobara od prizvođača do potrošača.

[1] Vidi D.Rogers, R. Tibben –Lembke,  Going Backwards : Reverse logistics trends and practises, 1999 str. 17