Savremeno aukcijsko poslovanje

1.UVOD

Korisnici Interneta sve vise imaju odnos prema web-u kao novom trzisnom prostoru.Potencijalni kupci istrazuju prozivod I mogu proveravati njegovu dostupnost na razlicitim sajtovimaa samim tim I na taj nacin voditi racuna o svojim finansijama.
Jedna od mogucnusti za online kupovinu su I online aukcije.Zive aukcije postoje vec dugo ali je njihova prakticna primena bila ogranicena skupocom I te xskocom dovodjenja potencijalnih kupaca na mesto kupovine u isto vreme.Internet nudi jedno bolje,jeftinije I efikasnije resenje kroz online aukicije.Sajtovi kao sto su eBuy.com na jednom mestu okupljaju kupce I rpdavce iz citavog sveta.Varijacije I novine koje donose ovakvi aukcioni portali su velike pa samim tim  I popularnost online aukcija je sve veca.Neki ajtovi daju kupcima mogucnost da predolaze prodavcima cene o oni tada odlucuju da je ce tu cenu prihvatiti ili ne.Takodje moguce je da se cene odredjuju prema broju ljudi koje zele da kupe neki proizvod I tada se gleda das to je veci broj kupaca to je cena manja.

2.POJAM AUKCIJA

Stručna definicija glasi: “Aukcija je formalizovana procedura trgovine u kojoj partneri u trgovini postupaju po specifičnim pravilima. Aukcioner nastupa kao posrednik u ovoj trgovini”. Elektronske ili Internet aukcije su samo specijalan slučaj posredovanja.
Aukcija ili dražba je javno nadmetanje kupaca i prodavaca oko cene i drugih uslova kupoprodaje robe. Najčešće se putem aukcije prodaju robe neujednačenog kvaliteta, i to: sirova koža, krzno, neprana vuna, duvan, proizvodi crne metalurgije, industrijske sirovine, kolonijalna roba i slično. Takođe na ovaj način prodaje se i zaplenjena i havarisana roba. Putem aukcija prodaju se i antikviteti, umetničke slike, retki predmeti i slično, s tim što roba koja je predmet kupoprodaje mora biti na licu mesta.
Prvu veliku međunarodnu aukciju organizovala je Istočno-Indijska britanska kompanija u Amsterdamu, početkom XVII veka, radi postizanja najboljih uslova prodaje raznih vrsta kolonijalne robe.
Aukcije mogu biti organizovane za prodaju na veliko i malo. Na veliko se organizuju za raznovrsne nestardizovane proizvode, odnosno proizvode neujednačenog kvaliteta, a na malo uglavnom za antikvitete, umetničke slike i retke predmete.
Aukcije mogu biti organizovane u svim oblicima vlasništva, a najčešće su u privatnom vlasništvu. Pravilo je da obavezno unapred mora biti oglašeno mesto prodaje i naziv aukcije i agenta kao komisionara. Pre održavanja aukcijskog sastanka, roba se sortira po vrstama u lotove i u aukcijskim skladištima, odnosno na izložbenom mestima stavlja se na uvid zainteresovanim kupcima. Svaka partija robe nosi oznaku (lot) i upisana je u aukcijski katalog koji se stavlja na uvid potencijalnim kupcima, a najčešće su upisane i početne cene.
Po otvaranju aukcijskog sastanka, rukovodilac aukcije (koji je najčešće i njen vlasnik) obaveštava o početnoj ceni robe, a onda nastaje takmičenje prisutnih kupaca (aukcijski senzali, brokeri, makleri i slično) sve dok se ne postigne najveća cena robe. Roba se prodaje bez ikakve naknadne garancije kvaliteta, takva kakva je viđena i ugovorena. O prodaji robe sačinjava se zaključnica koja je osnov za plaćanje, a zatim se preuzima roba prodata na aukciji.