Neodređeni integral

Integral je ključna koncepcija više matematike, napose područja infinitezimalnog računa i matematičke analize.

Problemi izračunavanja dužina lukova, površina, zapremina i slično, interesovali su naučnike od nastanka civilizacije. Mnogi od njih, od Aristotela do Lajbnica i Njutna rješavali su ove probleme uglavnom metodom ekshaustije (iscrpljivanja) i metodom nedjeljivih dijelova (matematički atomizam).

Obe metode bazirale su se na beskonačnim sumama i kao takve predstavljale nadahnuće u postepenom i dugotrajnom nastajanju pojma integrala. Njutn i Lajbnic, uz pomoć Dekartovih koordinata, učinili su onaj kvalitativni skok koji se zove otkriće integralnog računa.

Tokom 18. i prve polovine 19. vijeka integralni račun se razvijao pod dominantnim uticajem primjena u geometriji, mehanici i fizici.

Pod pojmom „integral“ podrazumjevaju se dva, u matematici bitno različita pojma – određeni i neodređeni integral. U ovom radu detaljnije će biti obrađen neodređeni integral.