Proizvođači proizvoda danas sve češće svoj posao definišu kao pružanje usluga. Personalne veze između onoga ko nudi i kupaca su trajnije od lojalnosti proizvodu ili marki.

Usluga je svaka radnja koju jedna strana može ponuditi drugoj. Obično je neopipljiva i ne rezultira vlasništvom bilo čega. Njena proizvodnja može i ne mora biti vezana za fizički proizvod. Ona uključuje delo,izvođenje ili napor koji se ne mogu fizički posedovati

S obzirom da je usluga za razliku od materijalnog proizvoda neopipljiva i prolazna, marketing usluga ima mnogo teži zadatak od onog koji ima u slučaju marketinga proizvoda.

Od završetka Drugog svetskog rata pa do danas, kao rezultat raznih okolnosti (rast životnog standarda, jačanje konkurentske borbe za tržišni udeo,razvoj industrije u zemljama), značaj usluga sve više raste.

Najznačajnije okolnosti koje doprinose jačanju sfere usluga su:

• smanjenje državne regulative u sferi usluga,
• privatizacija,
• kompjuterizacija i tehnološke inovacije,
• razvoj franchisinga,
• ekspanzija lizinga i poslovna iznajmljivanja,
• pojava proizvođača kao ponuđača usluga,

Nova uslužna ekonomija karakteriše se u:

• povećanom i povezanom asortimanu paketa roba i usluga,
• eksternalizaciji, korišćenju mreže, kroz međusobno povezivanje,
• vertikalnoj dezintegraciji, mala preduzeća i velike transnacionalne korporacije,
• fleksibilnom načinu proizvodnje.

Nova ekonomija usluga ne utiče samo na obim i sastav trgovine između zemalja, već i na inostrani sektor ekonomije, a to omogućava njihovo praćenje i njihov doprinos promenama u ekonomiji.[1]

[1] Stojanović, V. (2018). Marketing usluga. Udruženje nastavnika i saradnika Univerziteta u Banjoj Luci