EKOLOGIJA

Sva živa bića su neodvojivi deo sredine u kojoj ostvaruju svoje životne cikluse. Ekologija kao disciplina o odnosima između organizama i sredine ima nesumnjiv značaj u saveremenom sistemu nauka. Nastavni sadržaji iz ekologije neminovno se unose ne samo u toku studiranja biologije, već i aplikativnih disciplina poput agronomije, šumarstva, humane i veterinarske medicine, prostornog planiranja i drugih oblasti. Promene koje čovek unosi u životnu sredinu i moguće konsekvence, nameću potrebu za upoznavanjem elementarnih ekoloških zakona na svim nivoima obrazovanja i kod svih obrazovnih profila.

PREDMET PROUČAVANJA EKOLOGIJE I OSNOVNI POJMOVI

Ekologija proučava odnose između živih organizama (biljaka i životinja) i životnih zajednica prema uslovima spoljašnje sredine, kao i uzajamne odnose živih bića.
Ime ekologija potiče od grčkih reči “oikos” (dom, stanište) i “logos” (znanje, učenje, nauka), što sugeriše da je ekologija nauka o domaćinstvu (ekonomiji) živih bića. Termin ekologija uveo je još 1869. godine nemački zoolog Ernst Haeckel, mada je govorio samo o odnosima životinja i sredine, dok je kasnije pojam proširen i na biljke.