Otpadne vode

1. KARAKTERISTIKE ZAGAĐENIH (OTPADNIH) VODA

1.1. Zagađivači vode
Otpadne vode mogu se, najopštije, definisati kao iskorišćene vode. Sve vode koje čovek upotrebi kroz neki oblik aktivnosti, mogu se smatrati otpadnim vodama. Otpadne vode se mogu klasifikovati u odnosu na nekoliko kriterijuma. Najopštija klasifikacija otpadnih voda odnosi se na mesto nastanka: otpadne vode naselja ili gradske otpadne vode i otpadne vode industrije.
Zagađivači vode mogu biti: hemijski (kiseline, razne soli, pesticidi, deterdženti, i dr.), biološki (bakterije, virusi, alge, fekalije, i dr.) i fizički (toplota, boja, miris, mulj, sl.). Zagađenje vode može biti mineralnog, organskog ili mešovitog porekla.
U mineralna zagađenja spadaju pesak, glina, rastvorene mineralne soli, kiseline, i dr. Organska zagađenja mogu biti biljnog, ljudskog ili životinjskog porekla. Zagađenja u vodi se javljaju u obliku rastvora, koloida i suspenzija.

1.2. Rastvoreni gasovi
Zagađena voda sadrži različite gasove: kiseonik, ugljen-dioksid, azot, sumporvodonik i dr.

1.3. Pokazatelji koncentracije organskih komponenata u otpadnim vodama
Otpadne vode obično predstavljaju složenu mešavinu organskih i neorganskih komponenata. Elementarnu analizu komponenata i stehiometrijsku potrošnju O2 je teško odrediti. Zbog toga se potrošnja O2 određuje laboratorijskim putem. Koncentracija komponenata može biti merena jedinicama specifičnih jedinjenja, jedinicama klase jedinjenja ili jedinicama potencijala.

1.4. Hemijski potrebna količina kiseonika (HPK)
Hemijski potrebna količina kiseonika (HPK) i ukupno potrebna količina kiseonika (UPK) su takođe pokazatelji koncentracije organskih komponenata.