Familija paprata

Za Pteridophyta je karakteristično da pored stabla i lista imaju i koren. Koren je odlika Pteridophyta i Spermatophyta, te se mogu označiti kao Rhizophyta, nasuprot svim ostalim biljkama koje nemaju koren i čine Arhizophyta. Stablo je kod mnogih paprati podzemno, zeljasto, ali može biti i drvenasto i visoko po nekoliko metara (neke tropske paprati), U anatomskom pogledu važna je pojava pravih provodnih snopića, uglavnom koncentričog tipa, sa traheidama, a kod nekih se nalaze i traheje i sitaste cevi.

U paprati je lepo izražena smena generacija. U odnosu na mahovine ovde se zapaža znattno razviće sporofita. Dok je u mahovina gametofit prestavljao celu biljku, ovde je sveden na jedno telašce – Protalijum, koji dostiže dužinu od nekoliko centimetara. Protalijum živi većinom svega nekoliko nedelja. Biljka paprat pripada sporofitskoj generaciji.

Na protalijumu se obrazuje anteridije i arhegonije, u kojima se formiraju spermatozoidi odnosno jajna ćelija. Oplodjenje se vrši pomoću kapljica vode,  kao i mahovina. Iz oplodjene jajne ćelije razvija se sporofit, odnosno biljka paprat sa korenom, stablom i listovima. Na biljci paprati uglvanom, na listovima, obrazuju se sporangije u kojima se posle redukcione deobe, stvaraju spore. Listovi koji nose sporangije nazivaju se sporofili.

U mnogih paprati stvaraju se spore istog tipa, koje pri klijanju daju jedinstven protalijum sa anteridijama i arhegonijama. To su izosporne paprati. Medjutim postoje paprati u kojih se formiraju dve vrste spora: makrospore i mikrospore. Makrospora nastaje u makrosporangijama, i prilikom njenog klijanja dobija se relativno krupan ženski protalijum, na kome se obrazuju arhegonije. Mikrospore, nastale u mikrosporangijama, klijaju u muški protalijum, na kome se stvaraju anteridije. Ovakve paprati sa diferencijacijom polova su heterosporne paprati i stoje na višem stupnju organizacije od izospornih.