Porez na dodatu vrednost

Uvod

Postoje sledeće vrste poreza:

•    Porez na dobit preduzeća
•    Porez na promet
•    Porez na dodatu vrednost
•    Akcize
•    Doprinosi

Porez na dodatu vrednost

Porez na dodatu vrednost definisan je kao opšti porez na potrošnju koji se obračunava i plaća na isporuku dobara i pružanje usluga, u svim fazama proizvodnje i prometa dobara i usluga, kao i na uvoz dobara, osim ako ovim zakonom nije drukčije propisano.

PDV je neutralan za poreskog obveznika, jer porez sadržan u primljenim računima za isporučene proizvode i usluge koje su mu ispostavili drugi poreski obveznici (prethodni porez) ima pravo da odbije od svoje poreske obaveze.

PDV se obračunava i plaća u svakoj fazi proizvodnje i prometa dobara i usluga do krajnje potrošnje, ali tako se u svakoj fazi oporezuje samo iznos dodate vrednosti koja je stvorena u toj fazi.

Dodata vrednost predstavlja onu vrednost koju proizvođač, lice koje pruža usluge, trgovac na veliko ili trgovac na malo dodaje sirovinama i drugim inputima (usluge transporta, reklame i dr.) pre nego što proda proizvod ili izvrši uslugu.

Poreski obveznik obračunava PDV na svoj ukupan promet dobara i usluga, s tim što PDV uplaćuje samo na onaj deo vrednosti proizvoda ili usluga koji je dodat u toj fazi. Kod utvrđivanja dodate vrednosti primenjuje se indirektna metoda, prema kojoj se dodata vrednost izračunava kao razlika između poreskih obaveza po osnovu izvršenog prometa dobara i usluga i poreza obračunatog pri nabavci dobara ili korišćenju usluga (prethodni porez). Indirektna metoda, dakle, nema za cilj da uvrdi poresku osnovicu, vec se odmah utvrđuje poreska obaveza.

Ona predstavlja izračunavanje poreske obaveze obveznika PDV, kap razliku između poreske obaveze koju je on dužan da plati za svoje isporuke i poreza koji su mu u računima obračunali prethodni učesnici u prometu, odnosno poreza koji je platio prilikom uvoza dobara.