Prekršajno pravo (4. deo)

Reklamiranje duvanskih proizvoda je svaki oblik komercijalne komunikacije sa ciljem direktnog ili indirektnog publiciranja i promovisanja duvanskih proizvoda. Sponzorisanje je svaki oblik javnog ili privatnog novčanog doprinosa, bilo kom pojedincu, događaju ili aktivnosti, koje za cilj ima direktnu ili indirektnu promociju duvanskih proizvoda. Nadzor nad sprovođenjem zakona vrše zdravstveni, sanitarni, prosvjetni inspektori, tržišni inspektori, inspektori rada, inspektori zaštite na radu, komunalna policija i policija. Učinioci ove grupe prekršaja mogu biti fizička ili pravna lica. Zaštitni objekat kod ovih prekršaja je zdravlje građana.

Saobraćaj je djelatnost ili aktivnost, kojom se obezbjeđuje prevoz materijalnih i prenos nematerijalnih vrijednosti sa ciljem zadovoljavanja različitih opštih i ličnih potreba. Prekršaji protiv bezbjednosti javnog saobraćaja (saobraćajni prekršaji), su najčešći prekršaji od svih učinjenih prekršaja (ili delikata, kada su u pitanju krivična djela počinjena u saobraćaju).
Protivpravna ponašanja u saobraćaju ugrožavaju društvene vrijednosti, pravni poredak i ugrožavaju integritet fizičkih lica i imovinu. Posljedice ovih prekršaja su konkretna i apstraktna opasnost za bezbjednost saobraćaja, odnosno za život i imovinu fizičkih lica i imovinu pravnih lica.
Znači, objekat zaštite kod prekršaja protiv bezbjednosti saobraćaja je:

1.    Opšta sigurnost ljudi i imovine i
2.    Bezbjednost saobraćaja na putevima (javni saobraćaj).

Najveći broj ovih prekršaja vrši se iz nehata, dok se manji broj vrši sa umišljajem.
Učiniocima saobraćajnih prekršaja mogu se izricati novčane kazne, kazneni poeni i zaštitne mjere zabrane upravljanja motornim vozilom.
Za razliku od mjere potpune zabrane upravljanja motornim vozilom, sud može okrivljenom izreći zaštitnu mjeru “djelimične zabrane upravljanja motornim vozilom”, odnosno uvesti različita ograničenja upravljanja motornim vozilom, i to:

1.    Zabranu upravljanja motornim vozilom tokom noći,
2.    Zabranu upravljanja motornim vozilom preko određene udaljenosti od kuće,
3.    Ograničenje na vožnju do posla i sa posla i ograničenje u upravljanju motornim vozilom samo na vožnju vezanu za obavljanje posla.

Navedena ograničenja mogu se uvesti za period koji nije kraći od 30 dana, a najduže do godinu dana.